bugün sigara paramı çıkartmak için yatağımın altında para ararken rafta duran kumbarama gözüm ilişti.
sadece 50 kuruşum eksik kalmış ama ben kumbarayı bozmamak için açmayı aklımdan bile geçirmemiştim.
neyse lan diyip duvara fırlattığım kumbaranın içinden bir lirayı kaptığım gibi rıfat abinin tekele gittim.
rıfat abiden muratti rosso vermesini rica ettim. bu sırada tekele, insana dönüşmüş bir lağım kokusu girdi.
bunu aşağılamak için söylemiyorum, ben insanlara seviye koymayı sevmem sadece o an hissetiğimi söylüyorum.
neyse, bu lağım abimiz rıfat abiye yaklaşarak ''abi açım bi bira versene be'' diyerek veryansın etti.
o sırada cebimdeki bütün parayı sevgili lağıma vermek istediysem de içimdeki bitmek bilmeyen sigara isteğini yenemedim.
oradan koşarak uzaklaştım.
daha fazla üzülemezdim.
ama merak ettiğim bir husus vardı. acaba sevgili lağım amacına ulaşmışmıydı.
hızlıca u dönüşü yaparak geri gittim.
lağımı elinde birayla dükkandan çıkarken görünce kendimi mutlu hissetmenin haklı gururunu yaşadım.
dip not: abimizin birasızlıktan kafası bulanmış olduğunu var sayarsak, hiç şaşılmaması gereken bir durum.
