maldır. açmıyorsa vardır bişey bir halt etmişsindir. sürünsün burnu sürtsün çıldırsın diye düşünür telefonunu açmayan insan. neden ısrar edip götünü kaldırıyorsun arama sorma bırak önemsiz hissetsin kendisini.
eğer aradığım kişiyle kavga etmemişsem ve durum acil ya da o an için onu merak ediyorsam ararım üst üste. şöyle bir senaryo olsa misal: iki sevgili kavga etmiş biri ötekini arıyor durmadan. sonra bunlar ayrılsın ve bir daha görüşüp konuşmasın. e şimdi sorarım, aranan hiç merak etmemiş midir acaba arayan ne diyecekti diye?
bi umut işte. belki tuvalatte, belki banyoda, belki o sıra bakkale gitti hemen gelicek, belki kapı çaldı da komşu ile konuşuyor, belki kıyamam uyuya kaldı da telefonun sesi kısık. ama en kötüsü kötü bi şey mi oldu acaba diye düşünen insandır.
