Üstünden neredeyse bir asır geçmiş olsa da bir türlü unutamayan tiplerdir.
Vallahi ben 2005 yılında uefa kupasıni kim aldılar diye sorsanız hatırlamam.
Ha tabiki tarihinde avrupa kupası olması bir takımın yine de çok değerli. Ama geçmişle de yaşınılmaz ki.
Mesela ben deli bir galatasaraylıydım. Taraftarlık takım sevgisi, aidiyet bambaşka şeylerdi sanki o zamanlarda.
Bilmiyorum bunda takımlarımızın o zamanlar daha fazla türk oyuncudan kurulu olması mı? Hagi popescu taffarel gibi bence süper stae futbolcuların takımda olması mı etkiliydi.
Şimdi sahaya baktığınızda işte bu benim takımım. Bu benim stadım diyeceğimiz hiçbir şey kalmamıştır.
Kendimizi aldatır gibiyiz. Taraftarlık günden güne amlamsız bir şeye kendini adamak haline dönüşmüş gibi.
Evet armanın sevdalısıyız. Ama o armanın amlam ve önemine göre atılan hiçbir adım yok uzun zamandır. Gitgide içi boşaltılıyor anlam verdiğimiz şeylerin.
Mazide yaşamak o yüzden daha bir güzel sanki.
Gün olur mondragonu özlerim, gün olur rigobert songu gün olur sabrilerde yaşanır akşamlar gün olur necati ateşlerde...
Sonra aklıma bir emre düşer... kimdi o sahi? Galatasaray'ın öp öz evladı.
Dedim ya maziyi hatırlıyorsak iyisiyle hatırlayacağız. Hiçbir parçasına leke bulaştırmadan.
