+sınavım çok güzel geçti, demiştin. ben de sizin sınıftaki ali nin babasıyla iddiaya girdim. 100 aldın de mi?
-şey baba...
+aslanım benim... 20 kağıt gelcek ordan. eheheheh
-şey ama, 99 aldım.
+neey?
-sadece 1 puan az.
+hayır, 20 lira az. hatta 20 ben vercem fazladan, 40 lira var arada.
-ya ama...
+gel lan buraya
-ahh... dur. şeyimi bırak. ahh. baba
zamanında bir benzerini 6. sınıfta bir matematik yazılısından 90 alarak yaşadığım durumdur. dayak yemesem de o zamana kadar hayvani notlar getirmeme alışmış olan annemden sağlam bir fırça yemiş idim. gerçi sonra ebeveynlerim başarı grafiğimin gittikçe düşmesi ve akabinde liseden sonuncu* olarak mezun olmamla beraber çok hoşgörülü, yumuş yumuş insanlar oldular. ama bu geçiş dönemi hiç kolay olmadı tabi.
sınavından 99 aldıgı icin yeterince harap olan aglamaktan goz pınarları kuruyan ogrencinin evde bekleyen surprizi.aslında bunun nedeni yine ogrencinin kendisidir , cunku sınavdan 99 almıstır ve buna agladıgı icin babanın cinnet gecirmesi ya da "lan neden 100 degil de 99" diye cıkısarak cocugunu pataklaması eylemi.
(bkz: psikopat baba eylemleri)
