daha dün yatağının başında kırmızı türbanlı kız, türbanlı prenses ve yedi uyurlar, takkeli kedi, çirkin ateist yavrusu gibi en güzel çocuk masallarını okuduğunuz; bayramlarda seyranlarda elinizi öptürüp kendisine sulu göz-center fresh-mino alsın diye türbanına atatürk'ün en güzel güldüğü paraları sıkıştırdığınız, iş saatinize denk gelince anneciğinin emaneti olarak arabanıza alıp bizzat okula bıraktığınız o gonca güllerin; minik bacılarımızın gün geçtikçe açılıp, saçılıp; o biçim olmaya başlayarak insanın takkesini başından alma kabiliyetine haiz hale gelmeleridir ...
velhasılı geçtiğimiz pazar günü salih'le birazcık kafamız dağılsın diye mangal yapmak için belgrad ormanına gittik. salih'in patileriyle pişirdiği böbrek, dalak, tavuk şiş kebapları afiyetle midemize indirdikten sonra yediklerimizi eritelim diye piknik yapan ailelerin arasına karışıp bahaneyle kızlarla voleybol oynadık. salih topu tırnağıyla patlatıncaya kadar her şey iyi gidiyordu hatta kızlardan birini salih'e bile çaktırmadan çalılıklara götürdüm. kimse görmesin diye önümde çömeltip namaz kılma, abdest alma ve oruç tutma hakkındaki sorularını yanıtladım.
dinlenmek için teyipten ilahi açıp kurduğumuz salıncakta sırayla birbirimizi salladığımız sırada uzaktan tanıdık gelen bi türban gördüm. hemen salih'in doksan dokuzluk tespihinden çekiştirip sordum ''fosforlu kedi gözlerin neler görüyor salih'' diye ? salih bakar bakmaz tanıdı, ''aa bu bizim emrullah abinin bacısı zeynep.'' deyince hemen yanımıza çağırdım kızı.
zeynep'i dizime oturtup, ellerimi belinde kenetledim. koca kız olmasına rağmen anılarımda emrullah'ın ufak bacısı olarak kalmıştı. baş örtüsünün kenarından çıkmış sarı saçlarını baş örtüsünden içeriye geri soktum. masmavi gözleriyle bana bakarak sakallarımla oynuyordu bizim ufaklık. merkez sağ duyularım kabarmaya başlayınca kendimden utanıp, kucaklayıp yere indirdim zeynep'i.
etu: zeynep kaç yaşındaydın sen kuzum ? seni son gördüğümde 5-6 anca vardın.
etu: onca yıllık etu abi nasıl birden etucum filan oldu lan ne oluyor ?
zeynep: şey yani artık kocaman kız oldum, sen de otuzuna merdiven dayamışsın yani artık evlenmemiz için hiçbi engel yoook. hem ben küçükken sana çok aşıktım kiii...
etu: lan ne diyosun sen, biz seninle abi kardeş gibi büyüdük. bu nikah kıyılamaz hülennn!!!
deyip seccademe sardığım gibi ailesinin yanına götürdüm onu. abisine teslim edip emrullah'a bacısı konusundaki günlük rutinlerini aksatmaması konusunda güzelce tembihledim. sıkı denetim uygulamalıydı artık emrullah. gerekirse kız kardeşini kalorifer dairesine ayak bileklerinden kilitleyip, evden çıkış noktalarına bubi tuzakları kurup; en ufak ahlaksızlığında 300 kırbaç cezası vermeliydi. ne de olsa reşit olmasıyla beraber iyice afet haline gelmişti bacısı...
yıllar sonra gördüğüme üzülsem mi sevinsem mi bilemedim zeynep'i. daha dün abisiyle beraber elinden tutup beraber panda dondurmalar yaladığımız ufacık kız gittikçe güzelleşmekte ve o gonca gül; mayıs gülü gibi açmaktaydı. açmasına açsın sorun değildi ama günümüz erkekleri ellerine geçen ilk fırsatta dalından alıp, yapraklarını tek tek koparırlardı... eve gidince ayna karşısına geçip tek tek saçımdaki akları saydım ve ''yaşlandın be etum'' dedim kendi kendime. ne de güzel serpilmişti ama emrullah'ın kız kardeşi...
o yüzden sevgili arkadaşlar eğer sizin de 97 doğumlu yani bu sene reşit olan ya da olacak bir kız kardeşiniz varsa ve onunla mutlu mesut bir ömür geçirmek istiyorsanız mümkün mertebe ona dekolte giydirmemeli, devlet hastanesinde sigorta karşılamadığı için para biriktirip özel hastanede bileklerine kale kilit taktırıp işe falan giderken bacınızı salondaki masanın veya mutfaktaki kombinin demirine zincirleyerek, daire kapısını da üzerine kitlemeli, arkadan kontrollerini "bacımda kamburluk falan olmasın" diyerek erken teşhis babında aksatmamalı, velhasıl delikanlı bir abinin yapması gereken tüm fedakarlıkları yapmalısınız. yoksa mazallah bacınızı kargalar kaçırır, ceviz diye yükseklerden yere atıp çatlatırlar...
