Sokakta taso, misket, beyblade ve daha envai çeşit oyunlar oynayan sokağın tadını bilen aynı zamanda teknolojiyle bütünleşen bir nesil tam bir geçiş nesli.
96 nesli her denemenin kendi senesine denk geldiğini düşünen nesildir (bkz: sbs). Eğitim sisteminin tüm saçmalıklarını yaşayıp şimdilerde üniversiteli olmuştur. 90larda çocukluğunu yaşamanın tüm ayrıcalıklarını da yaşamıştır. Memoliyi izleyen çocuklardık biz, çılgın bediş falan derken sokağın tadını da çıkardık. Seksek oynayan çok az çocuk görüyorum ya da bir saklambaç, yakartop oynanmıyor artık bizim mahallede. 90larda çocuk olmak güzeldi de 2000lerdeki çocukların bu yitişini izlemek hiç hoş olmuyor. Çizgi filmler bile masum değil, nasıl masum olsun çocuklar?
