80ler'in ilk yarısında doğmuşların temel sorunudur.
kendimden ve çevremden gözlemlerimle vardım bu kanıya ben.
1995'te çıkan şarkının yılını şak diye söylerim şimdi, abone'yi ilk kez izlediğim yılı bilirim, düşüp bacağımı yaraladığım zamanları, hıdırrellez yıllarını çok net hatırlarım 90lar'ın.
ama 2000'ler öyle değil. mezun olduğum yıl, askere gittiğim yıl bile şak diye gelmiyor aklıma. çok severek okuduğum yılın kitabı ya da "o" filmin bırak ayını yılını bile hatırlamıyorum. ya da çoook zor anımsıyorum.
herkesin bok attığı 90lar çok kutsal işte. şimdiki tüketim ve sömürü çılgınlığı daha tavan yapmamıştı o zamanlar. gel de özleme şimdi 90lar'ı.
bu aralar sık sık yaşadığım durum.
cep telefonum yoktu.
internet, bilgisayar ı ıhhh,
mektup arkadaşım vardı macaristan'da.
kupon biriktiriyorduk sözlük almak için gazeteden.
iki film birden oynatan sinemalara yaşımız tutmuyordu.
sigarayı su saatlerinin altına saklıyorduk.
geceleri sokakta oynuyorduk mahallede.
babamın memur maaşıyla pansiyonlara tatile gidiyorduk güneye üç gün için.
şimdi;
cep telefonum var.
internet, bilgisayar hı hı.
msn listem kabarık, mektup arkadaşımın izini kaybettim.
gidip gidip kitap alıyorum, kupon mupon yok.
iki film birden oynatan sinema yıkıldı, internetin yarısı porno.
sigara paketim hep sehpanın üstünde.
geceleri kapıyı iki kez kilitlemeden uyumuyorum.
tatilleri yazlığımızda geçiriyoruz, pansiyonların yerini tutmuyor.
