ne özleyeceğim hiçte özlemiyorum, ne elimizde var ne avucumuzda zar zor geçiniyorduk, atari oynamaya commodore 64 zengin komşumuzun evine gidiyordum apaçi açlar gibi o oynar ben bakardım, çikolata yemek için almanyadan birileri gelecekte bize çikolata verecek, kısacası yokluk vardı...
Bir kere her yerde sigara içilebiliyordu, kimse sağlık mağlık diye kafa ütülemiyordu.
Bu sıkma başlılar türbanlılar hiç bir yere giremiyordu. Devlet dairesine gidiyorsun, mis. Okulda öğretmenler modern, üniversitede öğrenciler ha keza. Bir tane kafası kapalı garip, iğrenç bir tip yok.
Devlet dairelerinde döpiyes zorunluluğu kalkmamış henüz, öğretmenler ve devlet memuru hanımlar döpiyeslerle şık şıkıdım işe gidip geliyor. Şimdiki gibi paçoz pantolonlar yok.
Okullarda öğrenciler tek tip, üniformasını giyiyor herkes. Belki alamayan vardır diye beslenme çantasına muz koyulmayan yıllar.
Ekonomi de fena değil. Şimdiki gibi insanlar ya çok zengin ya çok fakir değil. Orta direk diye bir şeyin olduğu yıllar.
Mis gibiymiş ülke miss, şimdi özgürlük bilmem ne diye sıçtılar güzelim ülkeye.
