hasss.. diyorum efendim hass... 90'lı yıllar en özgür olduğumuz yıllardı. Bunu siyasal anlamda söylemiyorum bildiğiniz sosyolojik anlamda. Kimse kimseye birşey kanıtlama peşinde olmadığı yıllar. Hani instagram snapchat stroylerine psikolojikmen birşey atma isteği olmayan yıllar. Facebook yada benzeri sosyal medya paylaşım sitelerin olmadığı samimi yıllardı. Şu şekilde özveride bulanabilirim imkanlar kısıtlıydı hayat standartları pek o kadar yüksek değildi ama insanların insan olduğu yıllardı. Birşeyiniz olmasa bile yaşayabiliyordunuz. Şu an herşeyimiz var sözde psikolojik olarak çökmüşüz. Bir yerlere gitmeye kalksan kafanı dağıtsan illaki lanet olası elimizde tuttuğumuz o telefon bizim nerde olduğumuzu bildiriyor. Psikolojik olarak bile atamıyorsun üstünden. Kaybolmak istesen kaybolamıyorsun yaşamak istesen yaşayamıyorsun. Ne dinlediğin müziğin ne yediğin yemeğin tadı kalmış. Yok neymiş efendim "90 yılları çok güzel zanneden tiplermişiz" ne bekliyordun azizim şampanya patlatıp şömine başında fantezi kurmayı mı ?
