amcaoğlunun kız halimle zorla tutup götürdüğü yerler. anca boyumuzun yettiği tuşlara basarak bişiler yapmaya çalışırdım. amcaoğlu benden daha deneyimli tabi, çoğu kez yenerdi. bazen de kocaman kocaman abiler gelir, bana yardım eder ve onu yenmemi sağlarlardı, sonra da gülerek uzaklaşırlardı. ben de evde amcaoğlundan dayak yerdim. adaletsiz dünya.
elinde bıçakla adamları öldüren bi ken vardı, levelleri atlayıp*,oyunu tanımadığım bi çocuğa bıraktığım mekan. oyunu bırakmak da 90ların bir parçası olsa gerek.
o yıllarda o oyunlar ne kadar da gerçekçi gelirdi bana.street fighter,tekken 3
nfs vs.. şimdi bakıyorum da biz o zaman başka oyunları mı oynamışız yahu?
konami'nin çıkardığı ilk oyunlardan biriydi yanlımıyorsam sene de 99 falan, milenyuma bir kala yani.. o nasıl bir şeydi be hacı oyun on numara ama bi maç yapmak için 3 jeton harcıyorsun. tsubasadan esinlenmiş herhalde pezevenkler maçın uzunluğuna.. jetonsuzluktan dolayı yarıda bıraktığım maçlar çok derin izler bıraktı çocukluğumda.. bu da böyle bir anımdır işte..
dımıdan diye bir atari salonu vardı.neden kişi dükkanına bu ismi koyarki ? tek jeton alır tekken oynardık.güzel günlerdi ama.sonradan kapandı dımıdan atari salonu.
