ne güzel yıllardı yahu, şimdiki gibi çocuklar evlerinde bilgisayarla değil sokakta arkadaşlarıyla oynardı. dondurma yerine meybuz yenirdi,gülle oynanırdı deli gibi. daha çok muhabbet edilirdi odalara çekilip bilgisayar başına geçilmezdi, istesenilse de geçemezdin ya soba diye bir faktör vardı, tüm aileyi bir odanın içine toplayan. hele bir de o efsane şarkıları unutmak mümkün değil be bilader...
Unutulmuyor ki hiç birşeyleri 90 ların. Şarkıları, aşkları, dostlukları. Unutulur mu hiç tayfunla kafa sallayış, yaşarla camdan bakıp dalış, çelikle duygulanıp , tarkanla çoşmak. Unutulur mu hiç okul yolundaki aşklar...
