90 larda cocukluklarını yasayanların bir cogu 80 lerin sonunu da az da olsun hatırlar.. ama cogunluk 90lardır tabi..
bu donem cocukları, kara şimşek,atlı karınca izlemiş susam sokağı ile okumayı ogrenmişdi..
7 de 77ye cıkma hayalleri kurmuş cogu ve cıkamamıs olsa da her hafta pazar gunleri barış abisinin onlar için hazırladığı bu programı kacırmamıs hep takip etmişti..
sonra bir donem geldi savaş kelimesini ogrendi hepsi bu cocukların, televizyonda anlaşılmayan yeşil yeşil goruntuler * gorduler ucaklar, bombalar... simultane cevirmen kadının sesi kulaklarına kazındı hepsinin.. ogrendiler ki bu birinci körfez savaşı idi..
90 ların ortaları gelmişti artık pkk ismiyle tanıstı hepsi.. hergun haberlerde katliamları izlediler korktular ..geceleri uykularına girdi hepsi birer birer..
ama yine de guzel şeyler yasıdı bu cocuklar.. sokakta misket,taso oynadılar.. futbolcu resimleri veren sakızlardan alıp koloksiyon yaptı bircogu... bisikletle hic gidilmemiş yerlere gitmek için dolastılar arkadaslarıyla...
ninja kaplumbagalar, transformers, voltran, red kit di en sevdiği cizgifilmler...
sonra 2000lere gelirken internetle tanıstı bir cogu zaten cocukluk geçmişti artık onlar icin... belki de gercekten cocukluğunu yasayan en son nesil oldular bu cocuklar...
geriye dönüp baktığımda '' aslında ne kadar guzelmiş herşey daha onceleri..'' deyip devam ediyorum bu yaşama ... hersey geciyor ama hayat her zaman devam ediyor...
-"ilk öpücük" izleyip dawson's creek'e hazırlık yapmak
-yeke yeke ayakkabı giymek
-lambada eteği giyip sokaktaki arkadaşlara hava atmak.
-kalın lastik kemerlere özenmek ama annenin sen daha küçüksün onlar için engellerine takılmak
-abi ve ablanın okuduğu nazım hikmet kitaplarına özenip okumak ama bir şey anlayamamak
-2000de kaç yaşında olacağım diye hesap yapmak
-gold u henüz çokmamız eti browni yemek ve bundan daha iyisi olamaz diye düşünmek.
hiç süphesiz ki commodor 64 ve atari salonlarını görmüş olmaktır. şirinler, tusubasa, ninja kaplumbağalar, heidi izlemektir. her ormanda terörist* olduğunu sanmaktır.
galatasaray'ın her avrupa maçında evde olağanüstü hal ilan edilmesi. futboldan zerre kadar anlamayan annenin bile "milli mesele" olarak görüp size iştirak etmesi.
büyüklerin hep 80lerden bahsetmesi yüzünden tadı çıkarılamayan 2000lerde çocuk olmaktan daha iyi olduğunu düşündüğüm hadise. ne kadar 80 lerin gölgesinde kalsa da kıymeti bilinirse güzeldir 90larda çocuk olmak. o gün 80lere özenen kekistanlihobbit bu gün o günlere hasret duymaktadır; 80lerin canı cehennemedir.
