yaz aylarında akşam 22:00 sularında dışarıya çıkıp toplu saklambaç oynamaktır.
beyaz duman atan sinek arabasının peşinden şuursuzca koşmaktır.
yeşil ya da toprak alanlarda mahalle maçı yapmaktır.
metal toplayıp eskiciye satıp onun parasıyla jeton alıp atari salonunda takılmaktır.
caminin bahçesinde soğuk su içmektir.
bir çocuk adına "özgür olmak" kavramının son demlerini yaşamaktır, hayatın akışında her yaştan insanla diyalog kurmak zorunda olup gerçekten "sosyal" olarak büyüyebilmiş olmaktır doksanlarda çocuk olmak.
çepte ucu sivri tornavida taşıyıp çamurda ''çivi'' oyunu oynamaktır.
misket oynamaktır.
elde mum yakıp ''mum parası, kandil parası'' diye dolaşmaktır.
gazoz kapağı toplamak. gazozuna mahalle maçı yapmaktır.
arka mahalle ile ''çete kavgası yapmaktır. bmx ve pinokyo bisikleti ile gezmektir. gazetelerin verdiği takım posterlerini biriktirmektir.
bardakta su satıp, ayakabı boyasına çıkmaktır.
bu, bardakta açık su satma olayını bilenlere göre, aynı bardaktan onlarca kişinin su içtiğini şimdilerde düşünmesi fizan kadar uzak bir iştir!
sebil sularında veya mahalle çeşmelerinde ki zincire bağlı metal bardaklar da buna dahildir.
Yalnızlık nedir. Bileyen nesil in
Çocuklarıdır,
o kadar çok kıymet bilinen bir arkadaşlık biriktirmiş olmalı ki şu ana kadar daim olan. Halen aynı duyguları paylaşan.
Ne mutlu 90 lı yıllarda yaşamış olan çocuklar.
yıl olarak 90'lı yıllarda çocuk olmaktır ancak 90'lardan sonra 2000'ler gelir. 90'lı yıllarda çocuk olanlar 2000'li yıllarda da çocuk olmuş olabilirler.
sıcağın altında saatlerce top peşinde koştuktan sonra, kan ter içinde içilen kutu kolanın tadı, boğazımız yanana kadar kafaya diker, burnumuzdan asit atardık.
Jetonla atari oynamak , telefon kartının siyah bant kısmına ruj sürüp sınırsız konuşmak , misket, tadı, sapan, leblebi tozu içerek üflemek. Ulan her şey güzeldi be.
