ibret i alem olsun diye idamlar denebilir. ama kurban çocuk büyüdüğünde çekinmesin diye yapılıyor olsa gerek. şimdilerde bakıyorum. kurbanda işin içine giren gençlerden çok yaşlılar. ama öğrenmek lazım tabi ıssız bir adada yalnız kaldın. bi yabani inek avladın nasıl yatırıp kesecen ? veya benim şahsi kanaatim kurban keserken insan vahşet duygusunu biraz terk ediyor gibi. rahatlıyor gibi. ne biliyim. dayıma sorduğumda öyle demişti. ilkokul terk kendisi. ama kurban kesince içimdeki vahşet diniyor diyordu. farketmeden daha şefkatli bir insan oluyorum diyordu. neyse verdiğim örnek baya bir uç örnek oldu ama idare ediver.
ben bu kurban meselesindeki psikolojiyi merak etmeye başladım. küçükken kurban kesilirken bize de zorla izletilirdi. sonra da kabuslarımda kafası kesik boğaları görürdüm. eski toplumlarda halk meydanında yapılan idamlarda da çocuklara zorla izletilirdi. sosyolog pedagog sözlük yazarlarına topu atıyorum. gidersinler merakımı.
evet istanbul fatih te bizzat şahit olduğum olaydır. çocuk koca koca adamlara taş çıkarırcasına büyük bir profesyonellik içerisinde ve hiç tereddüt etmeden yatırdıkları koçu kesti. şaş kaldım diyebilirim. bugün bile bir çok yetişkin değil büyükbaş küçükbaş bile kesmeye yeltenemiyor.
