Benimdir.ygs basliklarini gordukce dumura uğrayan da benimdir.üniversite final ders tez muhabbetlerini duyunca burnumun direğini sızlatan,iyi iş bulanlari görünce adalet duygusunu tartan da benim.kısacası 89lu olmak ne yaşamak ne ölmektir.kısık ateşte ağır ağır kavrulmaktir olsa olsa.
80'li yılların muhabbeti geçtiğinde heyt be aynen ne günlerdi kimse 80'lerin tadını bilemez diye dahil olabilecek yazarlarımızdır. bir de çocukluğunu hem 80'li yıllarda hem de 90'lı yıllarda yaşamış yazarlardır. o yüzden her muhabbette evet.. eveeet.. ben de biliyorum evet yaşadım evet! demelerinden kurtulamazsınız.
edit: ayrıca karşınıza çok az çıkar 89 doğumlular. mesela ben çok zor buluyorum 89'lu nesildaşlarımı bilemiyorum neden.
bugün itibariyle yaşı sorulduğunda 24 yaşındayım diyecek olan nesildir.
16 yaşındayken şu yaşa geldiğimde ne olurum, nerde olurum, ne yapıyor olurum gibi düşündüğümü hatırlarken aklımda şu an çakan şimşekleri özetlemek gerekirse;
evlenmiş olurum diye hayal ediyordum, olmadı.
daha yetişkin gibi olurum diye düşünüyordum, olmadı ama giden vaktin değerini şimdi daha iyi anlıyorum.
belki başka bir şehre taşınmış olurum diye düşünüyordum, olmadı halen aynı yokuşu çıkıyorum.
belki elim yüzüm oturur yakışıklı bir tip olurum diye umuyordum, ulan o da olmadı.
şimdi 30 yaşında ne olurum diye bir daha düşünüyorum sözlük:
şimdi daha net kestirdiğime göre yine bekar kalırım , artık bi zorunluluk gibi hissetmiyorum yani, modernleşiyoz ellam. nasıl oluyorsa artık.
kesin galatasaray formasını alırım lan o kadar ertelemem. sanki dubleks ev alıyoruz neyse.
ankara'da yaşayacağımı hiç sanmıyorum, çok mühim bir engel karşıma çıkmazsa.
hiç borcum olmaz belki.
etrafımdakiler de emekli düzenini kurar, ben onlardan onlar da benden sıyrılır.
artık tek başına kaldığımı anlarım.
