mahallerini sağcı solcu şeklinde bölecek kadar zeka sahibidirler. erken emeklilik kendilerine nasip olmuştur! kötü yönetimleri sayesinde ülke halen cehaletten kurtulamamıştır. ama gel gör ki kötü kaka çocuklar yeni yetmelerdir ya. e kimi örnek alıyorlar sonuçta dimi.
ülkeye herhangi bir katkı sağlamamış bundan sonra da sağlaması beklenmeyen nesile söylenen cümle. he ama büyüğümüzlerdir. saygılardır. ama olmaz bunlardan bişeydir.
sanmasa bile ayıp denilecek seviyesiz konu başlığı keşke yaşanılsaydı anlatmakla olmaz şimdiki gibi duvarlarda sevgenç yazıları yerine ideolojik ne olduğunu bilen yoluna canını eğitimini ailesini arkadaşını sevdiğini aşkını feda eden insanların yaşadığı dönemdir.
pek de yanlış olmayan bir sanıdır bu sanırım; pop kültürü ile beyinleri 'vıcıklaştırılmak' suretiyle gıcıklaşan, robotlaşan, ismail-oh- yk'laşan insanların çoğunluğu 80 öncesinde doğanlar değildir zira...
(bkz: bütün genellemeler yanlıştır) *
türkiye'deki gelenekleşmiş darbe düzenini ve darbecilerini yargılayamayan nesillerin (80 sonrası ya da öncesi), bugün içinde bulundukları sahte saadet düzeninde havalanıp da ötesini berisini aşağılayarak kendini yüceltme çabasının bir tecellisidir. gören de, papermoon'da sol darbe planlamayanların nevizade'de gece gündüz kadın/erkek peşinde koşmalarını pek bir doğal ve kabul edilebilir bir şeymiş gibi karşılar.
ona buna "bunlar tu kaka bok püsür" boyasını sürmeye çalışanlar önce bir kalkıp kendilerine baksınlar. belki de boya kendilerinden akan sıradanlaşma boyasının bir sızıntısıdır.
ne diyormuş? "hayat kültürü oluşturamadınız", "birey olamadınız". sahte ve ülkeye ithal edilen fikirlere sarılıp, onları şiar olarak benimsemekle suçladıkları nesilden farkı olmayanların söylemleri... evet iki kalem kitap, üç kalem makale okuyunca insan görüş sahibi olabiliyor. üniversiteleri bir devlet mezrasından daha ileri olmayan bir devlette neyin bokunu neye atıyorsun? sistemin kökünden çökmüş, yeni gelenler de eski gelenlerin pislerini takip ediyor. ne değişiyor?
külliyetçi görüşlerin genel avantajları ve zaafları vardır. çok kolay taraftar bulabilirler, hatta yeterli uzunluktaysalar da insanlar "bir bildiği vardır elbet pik pik" diyerek taraftar görünür ya da "olabilir yahu" derler. halbuki gerçek farklıdır. bir şeyin tamamını doğrudan adreslendiren düşünceler sadece ve sadece cahiliye görüşleridir. "x'Ler adam olmaz" diyen adamın kendisi adam değildir de, yobazlığını örtmeye çalışmaktadır.
dosdoğru konuşulacak bir şey var mı? yok. alın bunu da çevirin, ötekileştirin. çıkartın takın. ne bileyim.
insan kendine ayna tutulduğunda ne kadar sinirlenebiliyor. abilerinden, ablalarından hesap sorabilme cesareti göstermiş akıllı bu genç eleştirisini ilk gördüğümde, yine sazan avına mı çıktı acaba diye korkumdan yazamamıştım. (amaç öyle değilse de, sonuç öyle olmuş.)
eleştiri cidden ağır, hem de bir bacaksızdan beklemediğimiz kadar. hayat kültürü oluşturamadınız, birey olamadınız demiş; yalan mı? hamasi bulmuş, hereotic bulmuş; uydurmuş mu? (samimiyet testi: kapitali okuyanlar içlerinden parmak kaldırsın)
kastedilen o insanlar, öyle güzel bir dönemi ellerinden nasıl da aptalca kaçırdıklarına içten içe hayıflanıp, yüzleşme acıları içinde yanar, unutmaya çalışırken böyle bir eleştiriyle karşılaşmak kolay değil tabi.
ideolojiyi ezberden konuşmaya alışmışlıktan kurtulmuş, "çok iyi niyetliydik biz ve çok acılar çektik"ten öteye gitmesini isterdim karşıt görüşlerin. sözlükten seçilmiş istatistiklerin ne kadar yerinde bir saptama olduğuna kaniyim ancak, ben gelenler içinde böyle mesnetli sorgulamalar yapabilenlerle karşılaşmaktan mutluyum. (acıttın ama eline sağlık)
"bir sartre, bir althusser, bir gramsci, bir derrida çıkardınız da biz mi unuttuk?" diye sormuş. varsa hatırlatmak mı lazım ne?
çok az da olsa bazı noktalar var ki, söylenme sebebi anlaşılabilir- anlaşılabilir diyorum kabul edilebilir değil-
demek ki doğru anlatamamış, anlatılamamış ya da bazıları ısrarla anlamak istememiş.
peki, acaba biz; 80 sonrası gençlik olarak -bırak 80 sonrasını, çirkinliklere tanıklık eden insanlar olarak- gözümüzün önünde olup bitenleri engelleyebildik mi, en azından engellemek için mücadele verdik mi, çabaladık mı? *
büyüklerimizin politikayı bir kalkan olarak kullandığı bu "kendini bok sanma" tavırlarının altında çok insani bir sebep de vardır. gerçek ya da gerçeğin bir parçası şudur ki, insanlar gençliklerini özlerler ve çoğu zaman bilinçli olmasa da kendilerine her yanıyla güzel gelen bu dönemlerini ararlar. tabii, arama sonucu "yok böyle bir şey" olunca da yine çoğu zaman bilinçli olmadan tutarsız tepkiler verebilirler.
bugün hala bir çaresi bulunmayan hastalıklı nesil çatışmalarının içinde harap olmaktansa, biraz daha insancıl bir bakış açısı, biraz daha incelikli bir tavır işe yarayabilir. *
(bkz: seksen sonrasının istatistikleri)
1. basliklari alt alta okumak (2.559)
2. mustafa kemal ataturk (877)
3. radyo uludag (754)
4. karga (720)
5. uludag sozluk (700)
6. asiti kacmis kola (588)
7. sozlukle ilgili istekler (567)
8. sozluk yazarlarinin itiraflari (547)
9. montajelemani (541)
10. fantastik ulu roman (530)
11. tek cumlelik ask tanimlamalari (506)
12. yaran diyaloglar (482)
13. ask (447)
14. salvatore di stefano (437)
15. devedikeni (399)
16. uludag sozluk hakkinda ne dediler (394)
17. yaran entryler (389)
18. july4th (383)
19. sozluk yazarlarinin nicklerinin hikayesi (383)
20. can (351)
2 numarayı çıkardığımızda ne var, koca bir sıfır. * demekki sanal alemde göt büyütmek yerine bir şeyler yapmaya çalıştıkları için kendilerini bir bok sanmışlar. öyle sanmasalar niye uğraşsınlar. oturdukları gıcırtılı sandalyede ona buna bok atmak varken. ama unutulmamalıdır ki, (bkz: bok atan el boklanır)...
hep onlar çok okumuştur,çok şey yaşamıştır,çok bilgililerdir,sizin ülke hakkındaki düşünceleriniz yavan gelir. kayıp nesildir bence sağcılık solculuk ayagına türkiyenin diğer sorunlarından bi haber olmuşlardır...
80 öncesi nesildeki "solcuların" ya da başka bir deyişle "devrimcilerin" en büyük eksiklikleri belli bir birikimleri olmamalarıydı. bu yüzden eyleme geçmeden tartışmları, araştırmaları gerekiyordu. üstelik 1.nesil dalga olan 68 nesli askeri bir darbeyle ezilmiş ve önderleri öldürülmüştü. fakat geriye kalanlar daha büyük bir inanç ve öfkeyle çalışıp gelişen dalga büyüttüler. fakat bu gelişen akım tartışmalar sonucu onlarca parçaya bölündü ve birbirleri arasında partizancılık başladı.
tüm örgütler kendi akımlarının en doğru marksist-leninist olarak görüyor ve kendilerini tek devrimci ilan ediyorlardı. yani bunun anlamı şuydu; "diğer tüm örgütler sizleri kandııyor, devrimi ancak biz yapabiliriz." adeta kendi güçlerinden etkilenen bu akımlar, bölük pörçük olmasından dolayı o çok istedikleri devrimi yapamıyorlardı. bu nedenden dolayı onlara karşı olan güçler yandaş topluyor ve güçleniyorlardı.
bütün bu olanlar yüzünden akım güç kaybettikçe yozlaşıyor, bölündükçe halkın gözünden düşüyor ve devrimi asıl gerçekleştirecek olan işçi sınıfından kopuyordu. bu dönemdeki devrimcilerin en büyük esin kaynağı bolşevik devrimiydi. fakat bolşevik devrimi döneminin şartlarını yanlış algılayıp" bizden olmayan herkes revizyonisttir arkadaş, öldürün."deniliyordu. bu yüzden birbirlerini karalıyorlardı. tüm bu olanlar yüzünden akım o nefret ettikleri küçük burjuva akımına dönüşüyordu. anlaşılan devrim olamazdı, olamayacaktı. üstelik birde ülkenin silahlı ve yarı-silahlı- para militer gruplar- üstlerine mermiler yağdırıyordu.
ülkenin büyük sanayicileri bu gidişten rahatsız olduklarından sanayi üretmini sıfıra indirmişlerdi. üstelik suçu da grev yapan işçilere atmışlardı. kıtlık ve uzun kuyruklardan bıkan halk artık bu örgütlerden nefret ediyor ve onların gitmesini istiyorlardı. halbuki günümüzde gözden kaçan nokta şudur; darbe şartlarını hazırlayanlar da yaratanlar da, büyük sanayicilerdi. gerçek anlamda sol bir dalganın yükseldiğini gören büyük sanayiciler 1978 yılında gazetelere ilan vererek hükümetin istifasını istiyorlardı. hükümet istifa etmeyince de üretimi kesiyorlardı. üstelik 1977 yılında patlak veren dünya krizi de cabasıydı. dolayısıyla ekonomi çöküyor, bir de üstüne kaos ortamı eklenince olanlar oluyordu. ve bildiğiniz son; 12 eylül...
ülkede sanki bir sağ-sol çatışma yaşanıyormuş gibi gösterilmişti. halbuki yaşanan tek şey yarı silahlı güçlerin halkı sindirmesi vardı.buna karşılık bazıları "sağcılardan da adam öldü" diyebilirler. fakat bilinmeyen şey bunları öldürenlerin de gene sağcılar olduklarıydı. elbette sol örgütlerinde suçu vardı. üstelik tek öldürdükleri kişiler oluyordu bunlar da gene kendileriydi... fakat ülkenin emperyalist bir güç altında ezilmesini istemiyorlardı, halkının büyük sanayiciler, para babaları, ağalar tarafından ezilmesinide istemiyorlardı. bu uğurda ölüceklerini biliyorlardı, bu yüzdende kaybeden edebiyatı asla yapmadılar. devrimi gerçekleştirememelerinin tek bir nedeni vardı; kendileri.
bu nedenlerden dolayı 80 öncesi nesilin önemli bir ağırlığı vardır ülkemiz tarihinde fakat onlar bununla gurur duymuyorlar, sadece uğruna inandıkları şeyler adına yaptıklarından gurur duyuyorlar, her ne kadar anlaşılamamış olsalarda.
