Esasında yaşlanmak değil, delikanlı/genç kız günlerinin geride kalmaya başlaması durumu.
Seksen de doğan nesil artık orta yaşlara yaşamaya başladı ama hala genç sayılıyor, üniversiteye devam edenler , onun yanı sıra işi olanlarda var. geçmişte baktığımda o dönemle bugün arasında geçen yılların bulanık bir hızla, sanki fast forward tuşuna basılmış gibi ileri sarılarak yaşanmış olduğunu düşünmeye başladım nedense.
Ancak içimde bir ses hala çığlık atıyor, yeterince yaşayamadığım, gençliğin elimden akıp gittiğini haykırıyor bana. ortaokuldan liseye, oradan üniversiteye kadar olan yıllar boyunca boğuştuğum/uz sınavlar, tatil yerine çözdüğümüz çoktan seçmeli sorular, ve bugün buradayım. Umut vaad eden bir işteyim, ancak gençliğimi yaşayamadığımı fısıldayan bir ses, çocukluktan yetişkinliğime atladığımı anlatıyor sessizce kulaklarıma. gazete haberlerinde eskiden 60-70li yılların ünlülerinin haberleri okunurken artık 85ten 95e kadar uzanan çağın ünlüleri yerlerini kapmış bir vaziyette.
Ha tabi aramız da;
80 doğumluyum henüz evlenmedim, çoluk çocuk yok, hala teenager kuzenlerle pes, fifa atıyorum, pederin yanında rahatlıkla bira, sigara içebiliyorum, okul-gelecek-iş kaygım yok, aldığım maaş yetip de artıyor bile, kafama eseni yapıyorum çünkü bir sorumluluk veya bağımlılığım yok, hala abi olarak nitelendiriliyorum. Kısacası koy götüne rahvan gitsin benden genci yok modunda dolaşan kardeşlerimiz de yok değil...
