hiç şüphesiz komik diyaloglara sahne olan bir durumdur. minik ve bir o kadar da meraklı bücürümüz bir gün sandıkların birini karıştırırken en son ne zaman tükürüklendiği belli olmayan eski moda bir flütü bulur ve bir çoban misali parmaklarını nefesinin çıktığını hissettiği her boşluğa götürür. mesela;
+ abla/abi!?
- efendim canım?
+ bu ne?
- flüt canım o.
+ hmm. o zaman bu şey nasıl kullanılıyo?
- şey şimdi her parmağını belli boşluklara götürüp tutucaksın flütü. sonra güzel notalarla güzel sesler çıkacak. anladın mı bilmiyorum ama..
+ anladım tabi. bunda anlanmayacak ne var, salak mıyım ki ben?
- estağfurullah ufaklık. peki öyle olsun, bir çal bakayım.
+ hemen.
tahmin edileceği üzere ufaklık hiç iyi çalmamaktadır. tam beklenildiği gibi toy bir şekilde tıngırdatmaktadır adeta canım flütü.
- hani anlamıştın ufaklık?
+ ımm. şeey..
- hahaha, gel buraya sıpa.
