Amerika"da 1700'lü yılların sonundan itibaren, günde 16 saate çıkan çalışma sürelerinin 10 saate indirilmesini isteyen işçiler, polis kurşunlarına karşı verdikleri mücadeleyle taleplerini kabul ettirmişlerdi. Ancak, bu mutlak bir kazanım değildi, hedef; 8 saatlik işgünü hakkının elde edilmesiydi.
Amerika işçi Sendikaları Konfederasyonu 1888'de, 8 saatlik işgünü kabul edilinceye kadar her yılın 1 Mayıs'ında grev yapılması kararını açıkladı. Belçika, Almanya, ingiltere ve Fransa'daki sendikalar da karara katılacaklarını ilan ettiler.
2. Enternasyonal, 1889'da Paris'te toplanan 1. Kongresi'nde 1890 1 Mayıs'ında Amerika işçi Sendikaları Konfederasyonu'nun yapacağı genel grevi bütün ülkelerde uygulama kararı aldı. 1891'de yapılan 2. Kongrede ise 1 Mayıs'ın işçi Sınıfının Birlik Mücadele ve Dayanışma Günü olarak her yıl kutlanmasını kararlaştırdı. Sonrasında işçi sınıfı tüm ülkelerde ekonomik, demokratik ve siyasi talepleriyle zenginleştirerek çıktı alana.
8 saatlik işgünü mücadelesinin ortaya çıkardığı 1 Mayıs, 123 yıldır, işçi sınıfının talepleri için mücadelesini yükselttiği bir gün oldu.
