107 sene önce mavi gözlü başbuğun emrinde şafak vakti çıkarma yapacak müttefik donanmasını bekleyen mehmetçiğimizi anmak ve o anları en kalbi duygularla hissedebilmek adına yapılacak buluşmadır.
avustralya'dan, yeni zelanda'dan, kanada'dan, güney afrika'dan her sene yüzlerce kişi gelip 24 nisan'da şafak ayini yapıyor, onurlu bir şekilde savaştığımız dünün düşmanı, bugünün dostları olanlar o günleri hiç unutmuyor, kıymetini biliyorlar.
peki ya biz?
unutulamayacak destanlar yazdığımız çanakkale'yi ne kadar yaşayabiliyoruz?
8 ağustos'u 9 ağustos'a bağlayan gece başbuğ mustafa kemal atatürk ve kahraman mehmetçiğin düşmanın çıkarma yapmasını beklediği sahilde, siperlerde sabahlayıp mehmetçiğin yediği tayından yiyeceğiz.
"bu vatan benim" diyen kıymetli türk gençleri.
gelin 8 ağustos'u 9 ağustos'a bağlayan gece nefesimizi gelibolu'da anafartalar'da alalım.
bu vatanın kolay kazanilmadığını, kolay kolay bırakmayacağımızı dosta düşmana gösterelim.
"zafer partisi yüzde 1-2 bandında oy alır anca" diyerek algı yapmaya çalışan şebeke elemanlarının görmesini çok arzu ederdim bu etkinliği...
neyse ki artık geleneksel bir hal alacak, önümüzdeki sene görürler.
efendim, 8 ağustos gününün ilk saatlerinden itibaren türkiye'nin her yerinden zafer partisine gönül vermiş insanlar otobüslere ve özel araçlarına binerek yola çıktılar.
dün şayet yolculuk yaptıysanız yolda muhakkak bir zafer partisi teşkilat otobüsü görmüşsünüzdür. hah işte o otobüsler dün gün boyu anafartalar'a, conkbayırına insanları taşıdılar.
günlerden pazartesi, insanlar işini gücünü bırakmış yollara dökülmüş.
tam 4000 kişi 2 gün boyunca işinden gücünden, evinden uzaklara gidiyor. bir dava uğruna, bir ülkü uğruna...
ve bu organizasyonun finansörü yok.
insanlar tamamen kendi imkanları ile gençleri 57. alay karargahına taşıyor...
örneğin biz bursa teşkilatı olarak gençlerimiz için 2 otobüs, 1 minibüs kaldırdık. ayrıca ilçe teşkilatlarımız da 2 minibüs kaldırdı. bunun dışında da pek çok kişi işini gücünü bırakıp ailesi ile özel araçları ile etkinliğe katıldılar.
dediğim gibi türkiye'nin her yerinden.
istanbul, ankara, izmir, adana, bursa, antalya, konya, kayseri, ısparta, manisa, mersin, yalova, sakarya, eskişehir...
lükse şatafata etkinliğimizde yer yoktu, çünkü imkanımız da yoktu. imkanımız olsaydı o imkanı daha fazla genç kardeşimizi oraya getirmek için kullanır, nihat abi'yi yine romorkten platformda konuşturur, ümit hoca'yı yine aynı yerde oturturduk...
bir battaniye alıp gelen insanlar o gece 57. alay'ın başbuğ mustafa kemal tarafından taarruza gönderildiği gece yediği karavanayı yedi.
üzüm hoşafı, buğday çorbası ve kuru ekmek...
karnımız da doydu çok şükür, hoş doymasa ne? amacımız 57. alayın ruhunu anlamak, çanakkale ruhunu içimizde hissetmek değil miydi?
107 sene önce 57. alayın yaptığı gibi sabah kahvaltımızı buğday çorbası ve kuru ekmek ile yaptık ve yola koyulduk.
önce 57. alay şehitliğinde toplandık ve şehitlerimizi dualar ile andık ve conkbayırına doğru yürüyüşe başladık. https://galeri.uludagsozluk.com/r/2249495/+
çünkü biz bu vatanı ulu önder mustafa kemal atatürk'ten ve 57. alaydan miras aldık ve onlardan aldığımız bu kutlu mirası çocuklarımıza tertemiz bir şekilde bırakacağımıza ant içtik.
