kendi anne babasının da bir zamanlar aynı şeyi düşündüğünü idrak edemeyen yazarca eleştirilen yaşlılardır. olayların dönemlerin şartlarına göre yorumlamaktan acizliğimiz toplumun her kademesinde mevcut.
çocuğum eve sağ salim dönecek mi diye, gününü kalp çarpıntısıyla geçiren babaannemdir o yaşlı. darbeyi haklı ve meşru göstermek değildir elbette derdim. sadece yaşadığını bilir insan. gerisi hikaye...
sen gel de rahmetli babaanneme anlat; bu gençleri birbirine zaten bunlar kırdırdı diye,
gel de söyleyiver; zaten her yerde sıkıyönetim vardı, o zaman neden bitiremedi bu kenan paşa bu hengameyi diye, şart mıydı meclisi fesh etmek zaten yetki verilmişti büyük şehirlerde yeterince,
hadi yaptı darbeyi; bu işkenceler, ölümler neden de...
umurunda olmazdı rahmetlinin, çocuğu eve sağ salim dönüyordu artık...
faşist bir yönetim tarafından ustaca kullanılan korku unsurunun yönetimi meşrulaştırmak adına nasıl önemli bir silah haline geldiğini analiz edememiş yaşlı olabilir. günün koşullarında kötünün iyisi olarak gördüğü askeri darbeye razı olmak zorunda kalmıştır.
