bi' şey demeye geldim. zira içimde tutamıyorum. ayrıca öyle tek cümlelik falan da değil üzgünüm.
çok düşündüm, hdp' ye oy vermek. barajı geçmesini sağlayıp meclise sokmak vesaire. ama yediremedim abi.
bak doğmuşuz, büyümüşüz bize hep atatürk demişler, onu okumuşuz onu görmüşüz. bak anlıyorum,
hdp' ye oy vermenin stratejisini mantığını. ama yok yani yine yediremiyorum. o sandığa chp dışında hiç oyum girmedi bu yaşıma kadar. ama içten içe de geçmesini istedim barajı, farkettim ki seçime doğru, ben versem de geçicek vermesem de.
işin sonu yine gittim chp' ye bastım. sıkıntı orda değil. şimdi çıkan sonuçlarda hafif bi' mutluluk yaşıyorum eyvallah.
zira güzel şeyler oluyor. tek başına iktidar, başkanlık hikayesi falan. ama bak güzel kardeşim.
türk-kürt demiyorum, sen nasıl istiyorsan öyle anla. o izlediğimiz videolar geldikçe gözümün önüne içim sızlıyo be abi.
o şehit annesinin, şehidinin mezarı başında "şehitler öldü" haykırışları. bayrağın üstüne yatıp "vatan sağolsun" diyen aileler.
içim sızlıyo yani anlıyo musun ? yediremiyorum kendime tek çıkış yolunun bu olmasını.
benim için seçim sonucunun özeti hala tam bir sevinç değil anlıcağın. yani sevinemiyorum. bi' garip. suçlu hissediyorum kendimi.
