7 gün boyunca insan sağlığı için hayati öneme sahip olan,vücudu kanserden koruyan ve sadece güneş ışığından sentezlenebilen D vitamininden mahrum kalmak ve bunun neticesinde bir müddet sonra sağlığın bozulmasına yol açmak..
yalnız kalmaması, uzun süreli düşünmemesi gereken takıntılı bir tipseniz, var olan psikolojik sorunların beslenip büyümesine sebep olabilecek bir durumdur. yaz aylarında yapılacak bir şey olmadığından, çok sık başa gelir. yaz mevsiminden nefret etmeye sebep olur. "lan yazın bi şey yapılmaz mı?" dediğinizi duyar gibiyim. ne denizi var buranın, ne gölü, ne gezilecek bir yeri. ve affedersiniz gavur amı gibi yanıyor. para desen o da yok. ne yapayım anasını satayım? bu sıcakta oruç tutanı geçtim, tutmayan insan yaşayamaz yahu. 2 saat sokakta dur 3 litre su ihtiyacı doğuyor. paralel evrene geçiş yapıyorsun.
hah her neyse.
bu entrymi girdiğim sırada, dışarı çıkmak için hazırlanıyorum. daha doğrusu, hazırlandıktan sonra yazıyorum. sanırım bugün 19. gün. 17 olduğundan eminim de gerisini hatırlamıyorum şu an, kafam karıştı. pencereden bile bakmadım şu geçtiğimiz günlerde. sabaha karşı uyudum, akşama doğru uyandım. 3'te uyudum, öğlen uyandım...
biraz önce traş oldum. yüzümü falan gördüm. dişlerimi fırçaladım. böyle sağdan soldan fırlayan tüyleri kestim. gözün altından sakal mı çıkar amına koyim? her ne kadar asosyalliği seven, dışarda eğlenmeyen ve ev hayatını daha çekici bulan biriysem de, şu süreç beni yaraladı demezsem yalan olur be sözlük. birileriyle konuşmayı falan unuttum. dün arkadaş aradı, onunla konuştum telefonda. başka bir iletişim yok. eve gelen, giden, konuşulan... kimse yok.
ısrarla inanmadığımı söylediğim halde "ergenlikte olur öyle, geçer" deyip oruç tutturan, oruç tuttuğuma inanan akrabalarım iftara davet etmişler. "oo kanka yemekler güzel" diyorum. gitmem elimde olsa. ama öyle bir lüksüm yok, ayıp olur. ve evleri de anasının şeyinde. akrabam dediğim teyzemle eniştem lan. hani böyle toplu bir yemek falan olsa, 3 gün öncesinden derslere başlardım "nasıl davranacağım?" diye.
teyzemlerin oturduğu sitede güvenlik görevlileri var sözlük. kapıda onlarla muhatap olmak istemiyorum. teyzemin hangi dairede oturduğunu falan da bilmiyorum. "hop hop nereye gidiyon?" derse de "teyzeme" der umarsızca devam ederim yoluma.
çok fena oldu lan. ondan sonra da bakkala gideyim, cipsle kola alayım da akşama tottenham-young boys maçını izleyeyim, kendime geleyim. olmaz böyle.
