7 aydır evden çalışmak

alışkın olmayanlar için travmatik sonuçları olan çalışma tarzıdır.

Bir süre sonra ev, işyeri haline gelir. mesai saatleri ortadan kalkar. Öğlen paydos olsun çıkıp kafamı dağıtayım, akşam mesai bitsin huzura ereyim, iş stresini kafamdan çıkarayım denilemez. 7/24 ofiste kalmak ve çalışmak gibidir.

freelance ile karıştırılmamalıdır. bahsi geçen durum maaşlı olarak bir iş yerinde mesaili olarak çalışanlar açısından anlatılmıştır.

Kıskandığım çalışma şeklidir.

yaşadığımdır.

ilk başta ooh hayat ne güzel lan böyle, istediğim saat kalkıyorum, istediğim saat yatıyorum, kafama göre takılıyorum filan diye başlıyorsunuz.

ama bir süre sonra, normalde ofiste olsanız 2 saatte rahatlıkla bitirebileceğiniz bir işin evde 2 gün sürdüğünü farkediyorsunuz. çünkü işe başlıyorsunuz, sonra lan dur bir netflix'e bakayım, yüzüklerin efendisi serisini tamamladıktan sonra, karnınız acıkıyor, sonra mutfağa giriyorsunuz, hele bir de malzeme yoksa market, sonra dönüşte yemek hazırla ye... akabinde yemek yerken yine netflix'den bir şey izleyerek yiyeyim diyorsunuz, orada da bir the matrix serisini devirdikten sonra koltukta uykunuz geliyor uyuyorsunuz. ertesi gün de aynı terane. arada bir iki saat ya çalışıyor ya çalışmıyorsunuz.

şu anda benim için eziyete dönüşmüş durumda. 4 devasa proje var hepsi yarım yamalak ve ben daha işin yarısına gelemedim, teslim için de patron 1 hafta verdi. proje teslim tarihi belirli olduğu için patron da öyle zırt pırt arayıp naptın demiyor, gününde projeleri teslim etmezsen belanı s.kerim diyor kibar bir dille, yumurta g.te yaklaştıkça harıl harıl işe koyulmak varken ben ne yapıyorum, az önce netflix'de "bayi toplantısı" diye s.kik ötesi bir türk komedi filmi izledim, şu anda da sözlüğe bunları yazıyorum. ikinci ekranda da proje melül melül duruyor, bana bakıyor.

özenmeyin, iş ofiste yapılır, evde de dinlenilir. benim 7 aydır ne b.k yediğim belli değil. resmen mala bağladım. normalde, işe gidip geldiğim zamanlar her şeye daha çok zaman üretebiliyordum, kitap okuyordum, filmimi izliyordum, çizimimi yapıyordum. şimdi resmen hiçbir s.k yapmıyorum. netflix, yemek, bilgisayar başında sosyal medya takılmaca, youtube izlemece, azıcık da iş... tüm hayatım buna döndü. işin ilginç yani, eski entrilerimi incelerseniz, bir entrimde asosyal olmak istediğimi, evde hiçbir şey yapmadan mal mal durmayı istediğimi yazmışım. keşke başka bir şey isteseymişim. fazlası eziyete döndü.

bir türlü alışamadığım bir çalışma şeklidir. Sabah kalkarsın, yüzünü yıkamadan mailleri açarsın, kimseyle konuşmadan sürekli bilgisayar başındasın.

Nefes alayım, arada birşeyler yapayım dersen, bu sefer geçe kalır akşam yemeğini ertelersin, evdekileri de üzersin.