evrak yoğunluğunun içinde kaybolmaktır.
bu gün git yarın gel cümlesine aşiyan olmaktır.
siyasi görüşünü ulu orta savunamamaktır.
kendisinden daha düşük konumla özel sektörde çalışan arkadaşlarına acıyarak bakmaktır.
acıyarak baktığı o arkadaşları gün gelipte güzel yerlere gelince hiçlik hissetmektir.
hiçlik hissetmeye başlayınca rüşvete göz yummaktır.
rüşvete göz yumduktan sonra şahsi rüşvete alışmaktır.
zamanla işine karşı riyakar olmaktır.
zamanla iyi bir semte gecmektir.
zamanla iyi bir arabaya binmektir.
zamanla memur gibi değil özel sektördeki amir gibi yaşamaktır.
zamanla amirinin kim olduğunu karıştırmaktır.
rüşvet aldığı taşeronu da amiri olur, bürokratik güç kimdeyse ondan olur. efendim dediği herkes efendisi olur.
zordur 657 ye tabi olmak. lakin yüzünüzün kızardığı kadar.
aynı zamanda kredi kartı borçlarına tabi olmak demektir. etrafımda o kadar çok hıyar görüyorum ki bu durumdan muzdarip. devlet memurluğu iş değil ama ülkemizin hayat şartları o kadar trışka ki devlet memurluğu bile iyi işten sayılır oldu. ayda ortalama 1500 liraya çalışmanın neresi iyi olabilir ki?
elinin kolunun bağlı olması. işçilerin senin bilmem kaç katı maaş alıyor olması. grev gibi haklarının olmaması. en ücra köşelerde çalışıyor olman. devletin seni istediği gibi kullanma hakkına sahip olduğunu düşünmesi.
Not: Bunu yazarken son cümleyi o dönemin şartlarına göre abartmışım. asıl şimdi kul köle olacağız galiba. Hele bir rotasyon çıksın....
