Garibanlık içinde, Anadolu topraklarında yokluk içinde bir yaşam. Doktor ilçelerde, araba ilçede sayılı yol desen arabanın gittiği yere kadar. Haberleşme kısıtlı. Vay be çoğu kişi hep o yıllarda istanbulda yaşamı düşünür sebebi ise sinema hep istanbuldadır. Kimse kırsal kesimdeki yaşamı düşünmez.
Babam demektir. Eh onun da sözlükte işi yok. Şaka maka şu anki her şeyin kıymetini bilmek o zamanların yokluk olduğunu görmektir. Onlara normal gelse de Zor büyümüşler vesselam.
Komsuda toplasilip tv izlenen yillarin cocuklaridir. Bu drami iclerinde 2000'lere kadar muhafaza etmisler ve daha fazla tutamayip bu yillarda coluga cocuga " heyy gidi heyyyy " nidalariyla patlamislardir.
yokluğun siyah beyazlığına inat hayatı kendi çapında renkli yaşama çabasıdır. 60'larda çocuk olanlar sıfırdan iş kurma konusunu da çok iyi bilirler ayrıca.
(bize böyle anlatıldı. aldatıldığımızı sanmıyorum.)
"bizim zamanımızda böyle miydi? bik bik bik..." söylemlerine muhatap olmaktır. her çocuk gibi. dipnot olarak; bu cümleye o zaman muhatap olanlar aynı cümleyi büyüyünce kullanmaktan hiç çekinmediler.
