bir yanımın desteklediği bir yanımın ise desteklemediği protestodur.
iyice azmış olan bölücülerin meydanın boş olmadığını hatırlaması açısından anlamlıdır.
ama diğer yanım ise - ağır basan yanımdır- ülkücü arkadaşların devlet kadrolarında, akademik hayatta, özel sektörde en iyi yerlerde olması için bu işlerden uzak durmalarını istiyor.
ülkücüler yeterince bedel ödedi.
ülkücüler devrimcilere karşı savaştı. polis özel harekatta pkk ya karşı savaştı. azerbaycan'da ermeni'ye; kafkasya'da rus'a karşı savaştı. kendisine müslüman diyenler kılını dahi kıpırdatmazken millet için de din için de her şeyi ile mücadele etti.
peki sonra ne oldu?
kanlarla yıkanan bu bayrak için, bir damla ter dökmeyenler bürokraside, okullarda, şirketlerde yer buldu.
anlatmak istediğimi anladı herkes.
ayrıca
ülkücü öğrenciler pkk lılar tarafından öldürüldüğünde sesini çıkarmayanların pkk lılar ülkücüler tarafından dövüldüğünde salya sümük ağlamasına denecek bir şey yok. yüzsüzlük az gelir, bunu es geçiyorum.
