onlar devrim yolunda şehit oldular. öyle haybeden değil , lafta değildiler.eminim yine idam sehpalarını gösterseler , gözlerini kırpmadan cesaretle çıkarlardı. tek istedikleri türkiyenin tam bağımsızlığıydı. yurdu amerikan köpeklerinden arındırmak istiyorlardı. 37 sene geçti. köpekler daha da yerleşmeye başladılar.
gencecik üç insanın idam edildiği, türk tarihi adına "kara gün" olarak nitelendirilebilecek günlerden birisidir.
sırtındaki parkasına bakıp da "çok karizmatik yea" diyen deniz gezmiş hayranı ergenlerin "hoşçakal kardeşim yürrü be arkandayız" nidalarıyla, deniz gezmiş savunması yapması ise içimizi pek acıtır. bari orada rahat bırakın adamı, eğlencenize alet etmeyin.
Birilerinin, önce -haksız sebeplerle ve sırf kendi çıkarları uğruna- üzerine basıp kırdığı, yemyeşil üç fidanı, ait olduğu yerden söktükleri lanet gün...
Ama yapılanlar yetti mi onları unutturmaya..!
takvim yine 6 Mayıs'ı gösteriyor, dilimde yine o parça...
...
Bir çocuğumuz olursa
Adı Deniz olmalı
Deniz kadar engin
Deniz kadar çoşkun
Deniz kadar sıcak
Deniz kadar güzel
...
Deniz'ler güneşe aktı... Güneş söndü.
Ayçiçekleri yüzünü toprağa döndü.
O sadece hadi eyvallah dedi ve güldü...
Ahh memleket için ne kara gündü...
Darağacında Deniz'ler değil,memleketimin son özgürlük umutları öldü.
acıyorsam sana, anam avradım olsun ama aşkolsun sana çocuk, aşkolsun.
en çok yerinde olmak istediğim delikanlı abilerimin ölüm yıldönümü devrim onların mirası üzerinde yükselecek boşa ölmediler bunu onlar da biliyorlardı ne ilk ölen onlardı ne de o ölümler sondu...
hayatlarını, yaptıklarını, düşüncelerini, heyecanlarını okurken gözlerden yaş akıttığım güzel insanların katledişlerinin tarihi. bugün yine 6 mayıs ve ben yine ağlıyorum. bu güzel insanların böyle kahpece aramazdan alınmasına ağlıyorum, gerçekleştirmek istedikleri hayalleri için ağlıyorum. ama bir yandanda gurur duyuyorum. çünkü benim memleketimden böyle güzel insanlarda yetişti her ne kadar değerleri bilinmesede...
Yusuf Aslan'ın "Ben ülkemin bağımsızlığı ve halkımın mutluluğu için şerefimle bir defa ölüyorum! Sizler bizi asanlar şerefsizliğinizle her gün öleceksiniz!"dediği gündür.ve haklı çıkmıştır.onları asanlar hatırlanmazken,denizler sonsuza dek hatırlanacaktır.
türkiye'nin amerika'nın oyuncağı haline gelmesi sürecinin önemli tarihlerinden biri. en büyük umutlarımızdan birisini, hatta üçünü astık biz bu tarihte. sonraki tarih için de 8 sene sonrasına bakmak yeterli.
kızına tecavüz eden babaları, engelli gence tecavüz eden adamları, 17 aylık bebeğe tecavüz eden insanları, 70 yaşındaki emeklilerin parasını alabilmek için arabalarla sürükleyip öldürenleri, kız arkadaşına işkence edip kafasını kesenleri, madımakta, maraşta, çorumda katliam yapanları asmayan devlet, en büyük umutlarımızı astı işte.
olurmu ecelsiz üc canı almak .. olurmu gülleri dalından kırmak .. utansın karanlık utansın toprak .. ağlasın gökyüzü kızarsın şafak .. üç yürek üç fidan üç güzel insan .. devrimin üç gülü dillere destan .. denizim ol,yusufum ol,yoldasım ol,hüseyinim ol .. zamanın güdüze caldığı bir safak,i̇lkbaharı sonbahara cevirdi 6 mayıs .. dünyanın dönüsüyle ölüme aktı zaman .. günes süsü verilmis cellat bembeyaz karanlığa alıp götürdü canları .. ve üc deniz,üc yusuf,üc hüseyin üc yürek üc can sonsuz .. yürüdüler dar agacına korkusuz .. adımları hapsedilsede yargısız asılırmı bu üc yürek asılırmı bu üc heval sorgusuz .. denizlerin yusufların hüseyinlerin türküsüdür bu .. dalgalar meydanlar ve dağlar söyler bu türküyü .. baldırandır yüreğimizdeki ey yoldas ..gölgesiz ve kefensiz gidenlerin türküsüdür bu .. ağıtsız, ağlamaklı,halaylı,türkülü uğurlarız gidenlerimizi .. si̇mdi .. simdi savurup bütün hüzünleri köhne bir zamana .. meydan okumak zahir aynalara ..i̇lkbaharda kanayan bi yaprak misali .. savrulmak özgürlüğe esen rüzgarla .. bir sarkı , bir siir , bir ıslık , ve bir rüzgar selamıyla gidenlerin .. denizlerin yusufların hüseyinlerin türküsüdür bu.
bugün vatanını en çok sevenlerin,
vatanı sevdiğini zanneden kimseler tarafından idam edilişinin yıl dönümüdür.
yalnızca bedenleri idam edilmiş kişilerin, fikirleri binlerce bedende tazeliğini korumaktadır.
denizi ve denizleri ipe çeken zihniyeti ne kadar onaylamasamda, eline silah tutuşturulmuş, ne halt ettiğini bilmeden, başında kavak yelleri, boyundan büyük işlere kalkışmış bir avuç hayalperestin, kahraman gibi lanse edilmesine de bir anlam veremiyorum. tamam yazık olmuş ama bir ideolojinin kapağı yapıp, ideolojilerinin malzemesi yapanlarda harcamıyormu bu gençlerin tertemiz rüyalarını.
eline silah veren kadar, silahı ve silah tutan elini yüceltenlerde suçlu değil mi bu acı sonda.
milletini, devletini, tarihini hiçe sayarak, rus aydınlarından devşirdiği fikirleri kendine klavuz edinenin gençliği, ne yazık ki yitip gidiyor bu memlekette.
götünden sikildikten sonra vahşi hayvanlar gibi ehlileştirilmesi gereken, böcekler gibi ezilmesi gereken 2010 yılı türkiyesi amerikanya aşığı post modern neo evangelist şeyhi mürtilerinin, kendi milletinin kanına girip bebeleri daha anne karnındayken öldürme emri verebilen amerikan ku klux klan milliyetçisi genç türklerin, arap aşığı puştların; arkalarından vatan haini olmakla suçlarken yüzlerinin hiç kızarmadığı utanmadan atıp tuttukları devrim şehitlerinin yokedildikleri gün. o devirde bir ulaş bardakçı vardı. hepinizi ve tüm inançlarınızı bir torbaya koysanız sırtında taşırdı. önce yücelik nedir onu öğrenin.
