36 yıl geçmiştir denizlerin yusufların hüseyinlerin ölümünün üstüne.*
her yıl olduğu gibi ne doğru düzgün haberlerde ne de başka basın kuruluşlarında adam gibi deyinilmemiştir, değinilmeyecektir. onların yerine haberlerde popo görmeye, kim kimi düdüklemiş görmeye devam edeceğiz.
kimine göre doğru kimine göre yanlış bir karardır. doğru ya da yanlış yapılana bakın derim ve arkada kalanlara. ülkeyi bölüyordu diyenlere sözüm biraz çevrenize bakın ve görün o adamlardan daha fazlasını yapan ki ne yaptıkları ortada bana göre yapılması gerekeni yaptılar ve yapılmaması gerekeni de gördüler ve eyvallah deyip gittiler. imralı derim, şerefsiz derim ve besliyoruz derim. midesinden rahatsız derim muz veriyoruz derim.
yavaş yavaş dizilerde orada burada değinilmeye başladı oda aman rtük bir şey yapar ondan dolayı reklam verelim*ya da bizi de asarlar yandaşları olmayalım gibi zırvalarla sansürlediler. bizde doğrular sansürlenir zaten, lal olur susar herşey. biz doğruları söyleyemeyiz, biz de yanlışlar güzel gözükür , biz de yalanlar iyidir.
kimine göre sıradan bir gün kimine göre ise anlamı olan, acısı olan, tarihimizden bir parça. 6 mayıs 2008
ve bakalım bakalım neler olacak bugün..
kağıttan bir gemidir devrim.. kim bilir kaç yusuf görmüş kaç deniz gezmiş kaç hüseyin kaybetmiştir.. bugün 68 kuşağının 3 fidanının ölüm yıl dönümü.. bu 3 fidan bilsin ki 68 kuşağının ruhu her zaman yaşamaya devam edecek..
saat 11 civarı mezarlığa geliyoruz yaklaşık 40 dakikalık bir yolculuğun ardından. her yer tıklım tıklım. mezarlık dışı bile ana baba günü. 2. kapı önünde bir çok insan var genciyle yaşlısıyla. birlikte geldiğimiz gruptaki liseliler dikkatimi çekiyor. sayıları ne de fazla. bizim zamanımızda bırakın 6 mayıs anmalarını, denizlerin adını bilmezdi sınıf arkadaşlarımız.
içeri giriyoruz. miting alanı gibi. sloganlar, bayraklar. çok kalabalık her yer. bir kaç televizyon kamerası ve mikrofon. ilerliyoruz. denizlerin mezarına giden sokak kapatılmış. izdiham olmaması isteniyor galiba. ana meydana geri dönüyoruz, tesadüfen barış koçak'ı ve murat zubi'yi görüyorum. biri denizi biri yusufu oynayan oyuncular. o an bir şok anı. barış koçak olduğunu unutyorsunuz karşınızdakinin. sanki deniz. elbet bir yerden izliyor bizleri ama o kadar da yakından olabileceğini tahmin etmemişsiniz.
yanına gidiyorum. resim çektirmek istiyorum. adı barış koçak, ama bilmeseniz deniz zannedersiniz. arka fonda nurhak'a güneş doğmaz çalıyor. ayaklarım titremeye başlıyor, tüm gün boyunca en zorlandığım an bu oluyor. 1 saat mezarlıkta kalıp geri dönüyoruz. 40 dakika daha.
akşam bir başka grupla yeniden geliyoruz. mezarların yanına gidiyoruz. şiirler okunuyor, mare nostrum diyor biri biri güneşin zaptı yakın diyor. deniz'e, yusuf'a, hüseyin'e son bir kez bakıyoruz. dönüş başlıyor. mahir de orada. ona uğramadan olmaz. ilk vurulandı mahir, alnından, ilk ölen. ona da veda ettikten sonra dönüyoruz ve 2008'in 6 mayısı her zamanki gibi kalpte hüzünle bitiyor.
tam bağımısız türkiye uğruna ölen 3 fidanın 36.ölüm yıldönümü.
şimdi mutlu musunuz? şimdi rahat uyuyabiliyor musunuz? bizler sigaramızı kuvvetlice çekerken düşünüyoruz bu ülke nereye diye,sizler ise para köpekliği yaparak batı uşağı yolunda emin adımlarla ilerliyorsunuz. umarım ki hayatınızda ebediyen gülümsemeyin.
