"işte futbol budur" dediğim futbol maçıdır.
adamlara sarı kart çıkıyor ne bir ses ne bir seda. bizde olsa böyle mi hemen çullan hakeme.
(bkz: avrupada yok böyle şey azizim)*
aramızdaki kastillalıları* görmemizi sağlayan, madrid ekibinin 3-2 üstünlüğüyle sona eren muhteşem maç.
lan o değil de en çok kendi takımı liderliğe oturmuş gibi sevinenlere gülüyorum. bana mesela barcelona çok sevimli, real madrid aşırı antipatik geliyor. çocukluğumdan içimde kalan bir parça sevgi, saygı var madrid'e sadece. ama barça ayrı. katalanmış, bask bölgesindenmiş, basurmuş, bana ne amına koyim? ispanyol düşünsün onu.
da size ne oluyor gençler, ananız mı ispanyol babanız mı ispanyol? yapmacık oluyor lan, yapmayın öyle. kendi mücadelenizi verin de, katalanların zaten ihtiyacı yok.
önce 1 doz barcelona, arkasından da aşırı doz real madrid maçı alarak geceyi tamamlamış bir futbolsever olarak, şu 2 maça bakıp bir de bugün tatil edilen ülkem müsabakasını* hatırlayıp, bu ülkenin futbola bakışından bir cacık olmayacağını anlamış olmamı sağlayan maçtır. bu kadar.
bugün futbol oynamak için sahaya çıkan insanlara taş atan o beyinsiz ordusuna önerim, oturun şu iki maçı** peşpeşe izleyin, belki ondan sonra futbolun ne demek olduğunu anlarsınız.
real madrid'in kendi evinde taraftarına şampiyonluğu müjdelediği maç.
evinde 12 maçını kazandıktan sonra işler ters gidiyordu bu sefer. ama takım olarak ne kadar inanmış olduğunu ispatlayan real madrid 40 dakika boyunca casillas'ın yere yatmadığı bir 2.devre sonunda maçı sonuna kadar haketmiştir.
real madrid'in 2.galacticos projesi öncekine göre daha dengeli gidiyor. yine de tüm transferlere rağmen guti ortasahada hala vazgeçilmez.
