gündüz üniversitede kastırıyordum. akşam da maçı izlediğim kahvehaneden çıkarken sevinemeyen bir fenerliye gözlük takmıştım. sonra barıştık, boşuna günahını almışız aslında palabıyık iyi çocukmuş dedim, hatta kanka olduk bununla ama yaklaşık 5 yıldır görüşemiyoruz. en son 16 mayıs 2010 fenerbahçe nin 18 inci şampiyonluğundan sonra tebrik etmek için aradım telefon kapalıydı, bir daha da hiç açılmadı.
orduevinde maç izliyorduk. Henüz 13 yaşındaydım. insanlar erkenden kalkıp gidiyordu. hatta son dakikalarda bir amca küfrederek gidiyordu. o sırada bir gol daha yemişlerdi haberi yoktu.
elimde erikson t10 vardı. bir arkadaşla alaycı mesajlar atıyordum.
Fenerbahçe nin galatasaray a tecavüzünü izledikten sonra, bu hunharca ilişkinin bünyemde yarattığı hayvanlığa istinaden elime geçirdiğim galatasaray formalarıyla muhtelif yerlerimi silmemle keyfimin 2 kat arttığı zamanlardı hatırımda kalan.
