yaklasik bir ay once yangin cikmisti burada..daha bir hafta once de onunden gecmistim santiyenin. binalara pankartlar asmislar "önce iş güvenliği" diye.. demekki pankart asmakla olmuyormus bu işler. cehennemde inim inim inleyeceksiniz. soysuz kopekler!
M.Ö.2500 yılında Keops Piramidinin yapımında 700 kişi öldü. bakın çok enteresan MÖ 290 yılında iskenderiye Feneri yapımında 200 işçi hayatını kaybetmiştir. bunlar olağan şeylerdir...
o alana şehir meydanı veya şehir parkı yapmak yerine, beton yığınları ile dolduran zihniyetin ben teeaaa amk.
bok var rezidans yapıyonuz, sonra yağış sonrası sel basıyor, hortum oluyor, nem oranı yükseliyor, istanbul daha da yaşanmaz hale geliyor.
o 6 işçiye yazık, kimbilir kaç maaş alıyorlardı, belki asgari ücret belki biraz üstü, şimdi otursunlar bakalım ensesi kalınla o rezidansta, o rezidans varya münasip yerinize nokta nokta
olay yerinde ambulanstan ve sağlık görevlisinden çok polisin, toma'nın ve gazetecinin olduğu vahim kazadır. tedbirsizliklerin üstünün örtülmemesi ümidiyle!
"iş asansöründe hayatını kaybeden işçilerimizin tamamı hastaneye götürüldü. kayıp sayımız kesin 10 olarak netleşti. başımız sağolsun."
cümle tanıdık geliyor değil mi? çünkü hep aynı senaryo, hep aynı sözler. hiç değişmiyor. iki hafta önce aynı yerde aynı kaza meydana gelmiş, işçiler şans eseri kurtulmuş. peki önlem olarak ne alındı, ne değişti? yine kocaman bir hiç, yine hiç.
o insanların hayatları zerre kadar umurlarında değilken, artık ülkemizde klişeleşmiş "başımız sağolsun." tarzı sözler sarf edince kendilerince vicdanlarını mı aklıyorlar acaba merak ediyorum. aynı olayın iki hafta gibi kısa bir süre önce gerçekleşmesine rağmen bu kadar vurdumduymaz olmak gerçekten bir yetenek(!) artık. aptal bir basın açıklamasında baş sağlığı dileyince iş bitmiyor, olayın özüne inmek lazım. ama yine unutulur, yine tekrarlanır, yine önlem alınmaz. ne acı değil mi, alışıyoruz.
düşünüyorum. neden bu kadar kötülük? neden bu kadar bencillik, böylesine vicdansızlık? sevgisizlik neden? işte, bizim ülkemizin en büyük problemi bu; insan sevmemek.
gerçekten de biz bu ülkede şans eseri yaşıyoruz. bir kez daha anladım.
