fakülteden en yakın arkadaşımın kardeşi şırnak'ta omuriliğini sıyıran iki ayrı kurşun çıkarıldıktan sonra 5 ay boyunca komadan uyanamadı. bu esnada gata'da tedavisini sürdürdü. bayramdan bir önceki cuma günü ailesine en büyük hediyeyi verdi, uyandı. büyük bir feryat kopararak ve ağzını rahatça kullanamadığı için ağlayarak şunları söylemiş:
"ırkını *iktimin korucuları beni sırtımdan vurdular."
kendisi şu anda hayata yeniden adapte oluyor. yürümeye başladı, ellerinde hiçbir sorun yok. allah resmen ailesine acıdı.
real bir hikaye: ağır bir ameliyat geçirdim bir süre yoğun bakımda kalmıştım.
ilkokul 1 yada 2 yalan olmasın,mevzuya geliyorum.
gözlerimi açtıgımda söylediğim ilk cümle şu;
olur da birisi bir gün 6 aylık komasından uyandıgında ne söylesem diye kara kara düşünmesin diye açılan başlıktır.
- amma uyumuşum hafız bi bardak su versene.
