ne yalan söyleyeyim, biraz düşünebilirim. Ancak kararım annemden yana olurdu sanırım. Allah kimseyi böyle bir durumla imtihan etmesin. Büyük konuşmak istemem.
Sevgi neden parayla ölçülür dedirtir. Para, kağıt parçası ve ona o değeri veren biziz. Annen seni bu dünyaya getirdi canından can verdi; karşılaştırılması bile seviyesizliğin göstergesidir.
bizim ülkede bu tarz yerler neden böyle düşkün yerleri gibi düşünülür anlayabilmiş değilim.
nedense ülkemizde yaşlılar genelde ya evlerinde yalnız ölüyorlar, ya da 3 gün gelinde 5 dün damatta kala kala vakit geçirerek ölüyorlar. halbuki son zamanlarında hoş zaman geçirip, arkadaşlıklar kurabilecekleri sosyal tesisler devlet politikası haline gelebilir.
annelerin fikri alınmalı.huzur evi yıllardır hep belli bir yaştan sonra aile büyüklerinin terk edildiği bir kurum olarak etiketlenmiş.
şimdi huzur evlerinin şartları oldukça değişti ve çok iyi olan yerler var.
en önemlisi için belli yaştaki nesilin sosyalleştiği yerler. istediği zaman ayrılma imkanı var.
huzur evlerine karşı toplumda oluşan bu olumsuz önyargılar değişmeli. aileler isteyen büyüklerinin fikrine saygı duymalı ve en azından denemeli.
gerçekten evde bakma imkanı olmayan kişilerin de ihtiyaçlarını karşılayan kurumlar.
annem kendi evinde yaşayan düzenini koruyan bir hayata sahip ve huzurevinde kalan arkadaşlarıyla çok sık buluşup zaman geçiriyor. arkadaşları annemin evine evci çıkıp yanında kalıyor.günleri var,gezi planları var.turlara katılıp geziyorlar.
insanların terkedildiği bakımsız izbe kötü şartlara sahip yerler değildir huzur evleri.daha iyi şartlara ulaşması da orada kalanların sayısı arttıkça,beklentilerini ifade edip şartların düzelmesine katkı sağladıkça gerçekten belli yaştaki nesillerin bir arada mutlu olduğu yerler olacaktır.
anne bırakılmazda burada bırakacak bir sürü kişi var biliyorum. para verilmesede bırakıcaklar. anne bırakılır mı lan. annenizi sevin. başka bir sevgiliniz, arkadaşınız, dostunuz, eşiniz olur ama sadece bir tek anneniz olur. onu üzmeyin. sonra ağlıyorlar gizli gizli.
