kendisinden 40 yaş küçük ergenlerin ayakkabısını boyayan niteliksiz kişidir.
ben kimsenin ekmeğiyle dalga geçmedim, sadece daha gururlu bir işte çalışabilir. sırf mesai saati yok diye, cami önüne geçip fakir edebiyatı yaparsan rencide ederim, affetmem yani.
20 yaşında hayat zorluğu çekmemiş bir iş adamının oğlu lüks yerlerde gününü gün ederken 75 yaşındaki amcamız çöpten bulduğu bir takım eşyalarla geçimini sağlamaya çalışıyor.. adaletini sikeyim dünya dedirtiyor insana ister istemez..
gurur dediğin nedir biliyor musun? alın teriyle yoğrulmuş helal ekmek götürmektir evine.baba parası yiyen şeref ve haysiyet yoksunu kendini bilmez itlerin ağzına bile alamayacakları kadar yücedir o değerler.
zorlu hayat koşullarında ekmek parası kazanıp karnını doyurmaya çalışıyordur. bunu ayıplayan zihniyetler vardır. insan çalışıyorsa ne iş yaptığının önemi yoktur, karnını doyurmak için emek veriyordur.
Bir kişi kalkarda memur okduğu halde, iyi bir işi olduğu halde ayakkabı boyasa, dersinizki bu ne" doymaz adammış". Yada bazı mendil satıcı dilenciler gibi kendini acındırarak malını satmaya çalışsa yine tamam. Ama ayakkabı boyama bir ihtiyaçsa ve adamda bu işe muhtaçsa bunda garip olan nedir anlaşılır gibi değil.
gurursuz 'derdi' tek 'derdi' babasının son çıkan i phone u almaması olan "tip". seni de kınamıyorum zira neyi kınarsan başına gelirmiş. allah akıl fikir versin ne diyeyim.
