Şark görevini götünden kurşunlanmadan bitirmiş, iç anadolu bölgesinin bir şehrinde -mümkünse ankara- tek başına, enstrümanlarının arasında yaşayan ve komşularıyla her gün yüksek müzik sesi yüzünden tartışan, annesinin hemen her gün evlen artık diye darladığı bir ingilizce öğretmeni olmuş 29luk ben.
5 yıl önceye bakalım öncelikle;
6 temmuz 2014; evliyim, kızım henüz 9 aylık, işlerim berbat gidiyor, maddi zorluk içindeyiz, tabir-i caiz ise yiyecek ekmeği zor buluyoruz.
6 temmuz 2019; bekarım, kızım 6 yaşına geldi, maddi dertlerim bitti, ama mutsuzum.
6 temmuz 2024; %80 hala bekarım, kızım 11 yaşında, velayet davasını açmaya hazırlanıyorum, umarım mutluyumdur.
girdiğim işte artık burada emekli olurum dediğim ve hanım hanımcık, çoğu konuda anlaşıp aile yuvasını kurduğum bir ben. aslında bu dediklerim, eğer olursa muhtemelen tam 5 yıl sonra olacak olan şeyler zaten. ne eksik ne fazlası yani. yine bilinmez. hayırlısı.
