5 yıllık ilişki 5 saniyede de bitebilir takmamak gerekir. olmuyosa iki insanın birbirini daha çok yıpratıp saygısızlaşmasındansa bitmesi en makulu cesaret edemicek bir durum yok neler bitmiyo ki.
5 yıl boyunca insan elbette ki sevgiliden öte olur efendim, dost olursunuz birbirinizin her daim destekçisi olursunuz en büyük sırdaşlar olursunuz, hayat eşi olursunuz sonra bir gün bir bakmışsınız ki karşınızdaki bal deresini yapan arı kafasını yaşıyor 5 yıla rağmen değişen bir şey yok sizde aynı güvensizlik onda da aynı arı çapkınlığı artık canınıza tak eder belki 50 kez girdiğiniz dönülmez yolda bu sefer ilerleme kararı alırsınız, arkanıza bakarsanız vıcık vıcık bala yapışma tehlikeniz vardır o yüzden yapılacak en makul iş koşmaktır. geçmiş olsun, üzülmeyin. **
5 yıllık ilişkiden sonra ayrılıgın en büyük hediyesi hayalkırıklıkları olacaktır.yeniden birini tanımaya çalışmak güvenmek alıskanlıklarından vazgecmek kolay olmayacaktır ama saygının ve sevgının bıttıği bir birlikteliktense kaliteli bir yalnızlık yeğlenmeli..o adımı atmaktan korkmayacaksın.
takdire layıktır. zira bitirebilme cesareti söz konusu ise bunu fiile döktüğü düşünülür. önemli olan 5 yıllık olması değil bir ilişkiyi bitirebilme cesaretini bünyesinde barındırıyor olmasıdır.
etrafımda herkesten nefret ediyorken, birini seviyor olma ihtimalimi pek düşünmemiştim aslında ama gerçekleşti benim düşünmeme izin vermeden. o zamana kadar saçma dediğim bütün "insani" vasıfları birer birer yerine getirdim. hastalandığında ona baktım, gece terlediğinde tişörtünü değiştirdim, sınavları olduğunda ona yemek yaptım ve en önemlisi insanları sevmeyi öğrenmeye başladım. bu boktan hayatta öldürmek istemeyeceğim insanların da var olabildiğini gördüm. yanına yaklaştığımda bok çukurundan farksız olan düşünce kokularının eski kitap kokusuyla değiştiğini gördüm.
ve evet 5 yıl yaptım bunu. 5 yıl, toplumun istediği ve sevdiği bir kadın oldum. "yapmam gereken" her ne var ise yaptım. 5 yılın sonunda anladım ki sevdiğim adam, 5 yıllık ilişkimizi bitirebilme cesaretine sahip olmayan bir korkakmış. doğru mu düşünüyorum bilmiyorum ama bir insanı hayatınızdan çıkardığınızda yahut artık hayatınıza dahil etmeyeceğinizde bunu ona belirtmeniz gerek. yanlış mıyım?
işte tebriğe layık cesaret burada giriyor devreye. 5 yıl boyunca oynadığım "iyi insan" rolünü çöpe atarak, korkak yaratıklardan uzak durdum ve hepsini metal bir kaşıkla doğradığımı düşünmeye devam ettim.
ama artık hayatımda bulunmak istemediğini söylese idi, çok daha mutlu olurdum.
