dündü kendileri uzun bir anım var yazmak isterim sözlük ahalisi.
Her nedenle olursa olsun küfür etmek istemiyorum edersem kusura bakmayın ama etmemeye gayret edicem neyse saatin kaç olduğunu hatırlamıyorum taksimden evime doğru yol alırken mahalleye geldiğimde sesler duymaya başladım kulağımda bir şebnem ferah tıngırtısı bi bağırış bir mükemmel ses vardı yeni duymuştum nerden geliyo olabilirdi bizim buralarda olamaz olsa haberim olurdu biraz fikir yürüyünce yüksek ihtimal itü'nün oradan geliyordu saat 10da otobüs geçmeyen bi yerden otobüs beklemeye başladık.**Neyse Belki şanslıydık biraz otobüs gelmişti bindik itüye doğru yola koyulduk ama otobüsümüz itü'nün orada durmuyordu bizde ona en yakın yer olan istinyede indik ordan yürümeye başladık ama ne ses vardı ne başka bişey umudumuzu yitirmiştik konserin başlangıç saatini bilmiyorduk ve galiba bitti umuduyla kapıda hayal kırıklığı yaşayarak metroyla levent yolunu tuttuk şimdi sorucaksınız hiç mi kimse yoktu sorabiliceğiniz biz sormadık utandık belki ne biliyim neyse leventten tekrar mahallemize doğru yürürken tekrar şebnem'in sesini duydum bu sefer daha güzel çalıyolardı ve daha yüksek sesliydi o an yıkılmıştım şebnem'i kaçırdığımamı yanmalıydım yoksa itüye kadar gidip elimiz boş döndüğümüzemi evin oraya geldiğimde eski parçasından şu sözler gayet net bir şekilde dalgalanıyordu havada sen nasıl başardın yüz yıllık ağaç gibisin o an işte o an hani iddaada son maçtan yatan insan gibi doğum gününde pasta beklerken kek alınmış gibi muzlu diye alınan sütün sade çıkması gibi bir mutsuzluk çöktü üzerime işte benim için böyle bir gündü güzelmiydi hayır değildi yazmak istedim okuduysanız ne mutlu bana okumadıysanız ne yapabilirimki daha sevgiler esen kalın...
