annemle babamın kan uyuşmazlığı var. bu şekildeki uyuşmazlıklarda anne bebeğe zarar vermesin diye bir ilaç kullanılıyordu, bebeğe verilen. o zamanlar siyasi bir nedenden ötürü de ilaç piyasadan kaldırılmış.
babam kaldığımız ilçedeki eczanelerin hepsini dolaşmış, ilaç yok. birisi bir adres vermiş babama git buna sor diye. verdiği adres selin yaklaştığı bir nokta. ben de -6'sı gecesi- "dünyaya geleceğim!!" diye yaygara yapıyorum tabii. zar zor gidip eczaneyi bulmuş. adam bende yok o ilaç diyor babama. kara borsa ilaç sayıldığı için satmak istememiş babamı da polis sanmış.
ikna etmiş bir süre sonra yalvar yakar. ilacı almış, dolarla. belki 2 maaşını 2 damla ilaç için vermiştir. bebek (yani ben!) doğduktan bir kaç saat içinde yapılması gerekiyormuş o ilacın da. triplere bakar mısın?
babam eczaneden çıkarken sel, olduğu ilçeye kadar gelip durmuş. yetiştirmiş ilacı. sonra yaşamışım. o kadar emeğe beni elde etmek üzüyor mu bilmiyorum.
yalnız, dolapları karıştırırken babamın sakladığı eski şeyleri bulmuştum bir kez. asker künyesi vardı, çok sevdiği amcasının verdiği ustura, benim ilaç etiketim... seviyor beni herhalde.
başlık parama eklemek için ilacın faturasını da saklıyor. mantıklı bence*
