adamakıllı konuşmaya başlamalarından itibaren çocuklardan nefret etmektir, dibine kadar haklı eylemdir. çocuk dediğin ya konuşamazken yanakları, etleri mıncıklanarak sevilir ya da kelimeleri ağzından tam olarak çıkaramazken sevilir. bundan sonrası eziyettir. soru sormaya başladıktan sonra terkedilmelidir o velet. beş yaşına kadar iki dakka yanağını mıncıklamak için koştuğun ve buna izin vermemesi yüzünden daha da bir şevkle bu isteğe karşı koyamadığın velet o yaşlardan sonra kendi gelip senin onu sevmeni ister ki zaten o noktada o çocuk senin için bitmiştir. hele hele kız çocukları insanı çileden çıkartır. erkek hani afacandır, yaramazdır, koşar, kırar, döker; bir nevi senin yapmak istediklerini yapar ve bu hoşuna gider. kız çocuğu alır eline bi bebek arabası, eblek eblek dolaşır etrafta. şirin olma tripleri falan eaah anlatırken sinirlendim. ama 18 inden sonra iyi oluyorlar. sivilcesiz.
