bebekleri sevebilip; beş ile onbeş yaş arasında garip devrelerden geçen çocuğa sinir olmak. ne erkek tam erkek, ne kız tam kız gibi bir şey, bu yaşlarda olunan. geçiş evresi işte.
6-7 yaşındaki erkek çocukları sevimli olur genelde. bu yaştaki kızlar da tam tersi deli ederler. kızlar da bebekken daha tatlı olurlar. sonuçta sinir olma yaşını böyle bir aralıkta tutmak yanlıştır. direk çocuklardan nefret etmektir 16 yaşında çocuk olmayacağına göre.
adamakıllı konuşmaya başlamalarından itibaren çocuklardan nefret etmektir, dibine kadar haklı eylemdir. çocuk dediğin ya konuşamazken yanakları, etleri mıncıklanarak sevilir ya da kelimeleri ağzından tam olarak çıkaramazken sevilir. bundan sonrası eziyettir. soru sormaya başladıktan sonra terkedilmelidir o velet. beş yaşına kadar iki dakka yanağını mıncıklamak için koştuğun ve buna izin vermemesi yüzünden daha da bir şevkle bu isteğe karşı koyamadığın velet o yaşlardan sonra kendi gelip senin onu sevmeni ister ki zaten o noktada o çocuk senin için bitmiştir. hele hele kız çocukları insanı çileden çıkartır. erkek hani afacandır, yaramazdır, koşar, kırar, döker; bir nevi senin yapmak istediklerini yapar ve bu hoşuna gider. kız çocuğu alır eline bi bebek arabası, eblek eblek dolaşır etrafta. şirin olma tripleri falan eaah anlatırken sinirlendim. ama 18 inden sonra iyi oluyorlar. sivilcesiz.
