40 adımda top kek yiyebilirim diyene kapaktır.üzerinde gezinmek için halı arayan kedilerden daha çaresiz bir sonuç bekler ''benim için çocuk oyuncağı bu iş.'' diyerek yorum yapan insanı.yemek ile yutmak arasında bölgesel tampon oluşturan top kek, homini gırtlak bile yapılsa tükürük bezlerinin üstünde kaldığı için bir türlü yutulamaz.söz konusu 40 adımda bunu yemek ise bu daha da zor bir iştir.
yıllar önce kalabalık bir arkadaş grubunun gazı eşliğinde -çok iddialı değildim, sadece keki gidip ben aldığım için, ilk uygulayan da ben olmuştum- denedim bunu.koluma zeki çevik bir arkadaş girdi, top keki ağzıma atar atmaz saymaya başladı.1 2 3 4 5 6...her şey yolunda gidiyordu...21 22 23 24 25 ....iyice tıkandım, yutamıyordum....35 36 37 38 39 40...süre bitmişti ama ben hala çiğniyordum, gruptakiler kakır kakır gülüyorlardı...65 66 67 68 69 70 ve sonunda yutmuştum.nefesim kesilmişti nerdeyse.yumru şeklinde bir top kek bile insanı abondene edebilirmiş meğer.
ben kabak yemeğinden nefret ederim lakin yesem saniyesinde yutarım;top keki severim ama niyeyse yutmak eziyettir.
sevmediğim şeyleri yutmak okadar kolay da sevdiklerimi bırak sindirmeyi çiğnemek neden bu denli olay?
