bir şekilde merak edip izlediğim ama dumur olduğum filmdir, boşa zaman kaybettiğimi düşünüyorum bu filmi izleyerek. bir üniversite öğrencisi hamile kalıyor, kürtaj yasak, tabi o dönemde işte, yasal olmayan yollardan çocuğu aldırma çabaları falan. senaryo belki hoş çekici gibi gözükebilir ama yönetmen kesinlikle içini dolduramamış . doktorla kızın arkadaşının diyaloğu dışında filmde gözünüzü açarak izleyeceğiniz hiç bir sahne yoktu. nasıl ödül verdiler bu filme anlamıyorum. zaten bu ödül olaylarınında da hiç adil davranıldığına inanmıyorum.
2007 cannes film festivalinde büyük ödül olan altın palmiye'yi kucaklayan, benim bugün itibariyle izleme şansına eriştiğim ve oldukça eli yüzü düzgün bulduğum,uzun plan-sekanslarına rağmen hiç sıkmayan, naif, düşük bütçeyle ne kadar vurucu ve doğru filmler yapılabileceğini herkese gösteren ve belki de bu yüzden ödül alan romanya filmi.
efendim ya kameraları sabitlemeyi beceremediler, ya da çok iyi bir bok yediklerini sanarak sürekli kameraları salladılar. amk doğru düzgün bir film izleyemedik. bir de kameramanları çabuk yoruluyor sanırım, hatun koşmaya başlayınca kamera koşuyor ama kısa bir süre sonra hatun koşmasına rağmen eleman duruyor. ha diyebilirsiniz bu çekim yöntemi, ben çok beğendim, ama açıkçası ben beğenmedim. çok sıradan bir film zannımca, hatta gereksiz, tıpkı diğer ödüllü filmler gibi. buradan bir çıkarım olarak denebilir ki, evet sanattan anlamayan bir öküzüm ama ben böyle mutluyum. bir de film çıkışı diyaloğumuzu yazalım da tam olsun;
-*ya kim seçti bu filmi?
+ nesli!
-nesli, bundan sonra sen her hafta bi film seç, biz ona gitmeyelim.
--spoiler--
SÜREKLi BiR ŞEYLER OLUCAK HiSSiNi, SESLER VE MEKANLARI DA KULLANARAK ÖYLE GÜZEL VERMiŞ Ki YÖNETMEN KESiN ŞAŞIRTICI BiRŞEY OLUCAK DEDiĞiNiZ BiR FiLMDE HiÇBiRŞEY OLMAMASI KADAR USTACA BiR SON OLMAZDI SANIRIM. AKTÜEL KAMERANIN KULLANIMI, BAŞROLDEKi HANIM KIZIMIZIN TEDiRGiNLiĞi VE KÜRTAJCI BEBE'NiN OLAĞANÜSTÜ PERFORMANSI iLE GERÇEKTEN ALDIĞI TÜM ÖDÜLLERi HAKEDEN BiR FiLM.
2007 cannes film festivali 'nde altın palmiye alan, yönetmenliğini cristian mungiu'nun yaptığı romen filmi. film; 1987 romanya'sı eşliğinde iki genç kızın bir gününü bize anlatmaktadır. bu kızlardan biri istenmeyen bir gebelik sürmektedir ve bu sebepten ötürü kürtaja başvurmaktadır. lakin gebeliği üçüncü ayın üzerindedir ve bu kalkıştığı iş illegal bir yoldur. öteki karakter ise arkadaşına yardımcı olmaya çalışan bir kızdır. konu kabaca böyle özetlenebilir.
yönetmen gerçektende izleyenlerini zaman zaman sinir harbine sokan, rahatsız eden, koltuklara mıhlayan bir film ortaya koymuş. filmin bu derece izleyenleri etkilemesinin nedenleri altında en başta hikayenin gerçekliği, ardından yönetmenin mükemmel kamera kullanımı yatar bana göre. bunun dışında oyunculuklar da sağlamdır tabi. başroldeki anamaria marinca iyi iş çıkarmış. lakin ondan da iyi performans çıkaran bir vardır ki, oyunculuğuna şapka çıkartmaktayımdır. filmde doktor rolünü oynayan oyuncunun performansı gerçekten filmin bu denli etkiliyici olmasının ana sebeplerindendir. bu noktadan sonra yazacaklarım fena halde spoiler barındırmaktadır, bilginize sunulur.
--spoiler--
hikayenin ana kahramanı otilia çok güzel yansıtılmış. bu konuda yönetmen gerçekten çok başarılı. özellikle tecavüze uğramış, arkadaşını kürtajlı halde bırakıp sevgilisinin ricası üzerine gittiği otilia'nın o yemekteki hali hala gözümün önünden gitmiyor. yönetmen bu sahneyi oldukça uzun tutmuş. siz dakikalar boyunca tek bir kamera açısından otilia'yı izlersiniz. onun o sıradaki sıkıntısına, çaresizliğine ortak olursunuz. sanki aynı masadan ona bakmakta gibi hissedersiniz kendinizi. ve bir an gelir boğulursunuz, o masadan hızla kalkıp uzaklaşmak isteği doğar içinizde. işte tam bu noktada yönetmenin başarısı söz konusu. izleyenleri tamamen filmin içinde tutmayı başarıyor. filmin belkide en güzel sahnelerinden biri bana göre o otel odasında doktorun kürtaj öncesi konuşmasıydı. filmin bu sahnesi sağlam diyaloglar barındırmakta. çok gerçek, çok acı gelir size o konuşmaların tümü. bunun dışında kürtaj sonrası eve geldiğinde banyoda yerde duran fetusa bakan otilia'nın ifadeside sanırım uzun süre unutulacak cinsten değil. filmin sonunda masaya gelen o "et" yemeği ve film karakterleriyle birlikte izleyenlerinde o tabağa bakışları her şeyi özetler nitelikte. yönetmen istediğini yapmıştır, anlatmak istediğini anlatmıştır.
--spoiler--
kısacası film; çok gerçek, çok iç acıtan bir yapım. lakin tüm bu hissettirdiği rahatsızlığa rağmen iki saat boyunca tek bir an bile duygu sömürüsü yapmayan filmdir. bu da bence çok önemli bir noktadır. gidip izlenilmesi gerektiğini düşündüğüm iyi bir cristian mungiu filmi.
izleyiciye her an olağan dışı, aksiyonlu bir şeyler olacakmış gibi hissettiren fakat olağan dışı tek şeyin filmin çok çok olağan seyir etmesi olduğunu algıladıktan sonra bambaşka bir bakış açısıyla çekilmiş bir film etiketini yapıştırmak farz oluyor bu filme.
--spoiler--
film başroldeki kızımız ve çevresi üzerinden toplumsal mesajlar veriyor fakat komünizm söz konusu olacaksa filme tek katkısının o zamanlar romanyasında komünist rejimin kürtajı yasaklamasıdır diyebiliriz. hatta o zamanlar kominüst rejimin varlığından bihaber birisi bunu algılayamaz bile. otilia karakteri filmde çok güzel işlenmiştir. kendisi taşradan gelmiş bir üniversite öğrencisidir. iyi sayılabilecek bir ailenin oğluyla sevgilidir. otilia arkadaşının kürtajı sırasında erkek arkadaşının annesinin doğum gününe gitmek durumunda kalır. doğum gününe gitmeden önce kürtajı yapan doktorla cinsel ilişkiye girmek zorunda kalmıştır ve bir sorgulama sürecine girmiştir. acaba o hamile kalsa ne olacaktı? bunu doğum gününe gidince erkek arkadaşına sorar belli bir tepkiyle aklındaki soruyu. ve aldığı cevap hayli ilginçtir: ben kürtaja karşıyım, hamile kalsan evlenirdim seninle diyor. bunları öyle bir söylüyor ki, o an düşünüp söylediği alenen anlaşılıyor. yani şöyle bir mesaj kalıyor bize: hamilelik ve kürtaj otilianın sorunudur ve bu doğaldır. günümüzde de olagelen biraz bu değil midir? hesapsız bir hamilelik ne kadar bir erkeğin sorumluluğu altındadır?
bir de otilianın sevgilisinin ailesi ve ailenin arkadaşlarıyla geçirdiği bir sahne var ki izlerken ben sıkıldım, otilianın orda sıkılıp eriyişi hakikaten görülmeye değer ki arada geçen muhabbetler de hayli ilginç kılıyor o sahneyi. şöyle ki: otilia ne içersin sorusuna meyve suyu cevabını verince ailenin arkadaşları bunu onaylıyor. ardından otilia sigara içecek oluyor ve ordan birisi sence bu ortamda sigara içmen ne kadar doğru diye ezici bir soru yöneltiyor otiliaya. sonrasında otilianın taşralı ailesi bir noksanlık halinde lanse ediliyor. otilia suspus kalır, tuz biber misali ayrılır partiden ve arkadaşının yanına geri döner. döndüğünde fetüs banyodadır ve sıra fetüsü yok etmektedir. bu görev de otiliaya düşer. yapacağı bir çöp konteynırına fetüsü atmaktır. yönetmen bu noktada fetüsü gösterir seyirciye ve sonrasında vurucu sahne gelir: otilia fetüsü hiç tereddüt etmeden fırlatır konteynıra. seyircinin beklentisinin dışında olduğu içi etkiler bu sahne ki ben en çok bu sahneyi sevdim filmde.
--spoiler--
sonuç olarak ince dokunuşlarla toplumu birkaç noktasından işliyor ve önümüze koyuyor filmimiz olağan dışı bir olağanlık içinde. velhasıl izlenmeye değer bir film 4 ay 3 hafta 2 gün...
