ortaokuldayken bir beden dersinde futbol maçı oynarken yaşadığım haz. bir pozisyonda topu uzaklaştırmak için var gücümle vurdum, top diğer kalenin doksanına takıldıydı. ayrıca başka bir maçta kornerden gelen topta ceza sahası dışından kafayla skoru 6-6'ya getirmişliğim vardı. o maçı 11-8 kaybetmiştik.
edit: neden eksileniyor ? gerçekten olmuştu. çocukluğumda her mevkide oynamıştım.
-ulan ben bunu da atıyorum ya, benden kral topçu yok olm salim.
+aslansın sen sadun, aslansınn benim sadun abim, koyduk.. koydukk.
-dur ulan ayağama bastın hayvan.. ulann, ulann hayvanlar durun, durun tamam.. ulan
ayağım diyorumm.
şimdi madem bu gol atılıyor ve anlatılıyor, benim de böyle golum var.
bizim burdaki maçta, bakın mahalle maçı dikkatleri çekerim. rakip kalecinin degajına gelişine çakmıştım, doksana gitmedi ama degaja gelişine çakıp ebesinin şeyinden gol atmıştım. e manyak goldu. insan bazı şeyleri tekrar izlemek ister de imkansızdır ya, öyle bir andır.
öldükten sonra tanrı'dan rica edeceğim 100 görüntü içerisinde mutlaka bu golu isteyeceğim.
ha o zamanlar iyi vururdum, şimdi long shoots özelliğim düştü.
dayanılmaz hafiflikten çok tarif edilemez mutluluk anlarıdırlar.
