garip bir durumdur. bütün müzik otoritelerinin "bugüne kadar eurovision´u kazanan en basit sarkilardan birisidir" dedigi bir sarkinin simdiye kadar alinmis olan en yüksek puani almis olmasi cevremizde ve almanya´daki bircok mecmuada tarih kadar eski bir soruyu gündemin ta ortasina yeniden oturtmustur.
sanat sanat icin midir?
sanat toplum icin midir?
toplum picasso´nun resimlerini anlamiyorsa bu o resimlerin "kötü" oldugu anlamina gelir mi?
bütün dünya´da en cok plak satmis sanatcilar dünyanin en gözde sanatcilari mi sayilmalidirlar?
sanat okullarda ögretilir. ancak toplum genellikle okullarda ögrenen sanatciyi reddetmektedir. bu durumda
o okullarin fonksiyonu nedir? ne ise yararlar?
sanat bireysel midir? toplumsal midir? toplumun hosuna giden birseyi sanatcilar "güzel degil" diye degerlendirirlerse, burada toplumun kistasini mi, sanatcilarin kistaslarini mi baz almak gerekir?
sanatci "toplumun bir parcasi" mi olmalidir, yoksa kendi anlamlandirmalarini mi sanatina yansitmalidir?
bu sorularin degisik degisik yanitlari olabilir, norvec´in emsalsiz galibiyeti de bu sorulara verilecek yanitlar isiginda bambaska acilardan ele alinabilir.
gurur verici bir basaridir. norvec de bunu hak etmistir. ne bir taraflarini actilar, ne de abartili sovlar yaptilar. sozu ve muzigi cok guzel olan bir sarkiyi hakkiyla okuyup aldilar puanlari. ya hic degilse sarkiydi yahu. yalindi da.
sadece komşudan oy alınarak elde edilemeyecek birinciliktir. biz bi tarafımızı yırtalım ona buna benzicez diye adamlar çıktı kendi gibi oldu aldı götürdü. alkışlamaktan başka yapçak bişey yok.
"demek ki kazanmak donunu göstermekle olmuyormuş" u dünyaya gösteren sonuçtur. biz naptık herkes gibi açtık bağrımızı öhö pardon eteğimizi. her gazetede hadise'nin kırmızı iç çamaşırı çıktı. yani görselliğin bokunu çıkardık ama eksiğimiz vardı, bilmem gerçekte öyle mi ama hadise'nin canlı performansı bok gibiydi. * cidden öyleydi. lan bakıyorum hadise ile başlayan o ilk 15. sıradan sonra çıkarn bütün sanatçılar içinde en boktan ses hadise'ninkiydi. vokallerle bastırmaya çalışmak falan...
e ancak komşu kıyağıydı, eş dosttu aldık puanları da olduk 4.
başa dönersek adamlarda zerre kadar sexapelite yoktu. minili kız yoktu. sadece * baya yakışıklı bi herif vardı. **
sonuçta adamlar rekor kırdı. bence biz de seneye şöyle yakışıklı birini yollayalım. ilk aday da benden olsun. (bkz: ibrahim tatlıses) *
bir cok kisi tarafindan milli dava konumuna getirilen olay.
batiyor mu arkadasim?
sen yalakalik yapacagim diye ona buna puanlari sicar gibi dagit, sonra milletin sarkisi guzel olunca agla.
got-bas acmakla da olmuyormus gerci.
neden su gostermelik yarismalara katilirlar anlamam, ulke tanitimi derler, ancak rezil olduklariyla kalirlar.
iskandinav ülkelerinden alınan oylarla gerçekleştirilemeyecek olaydır.
bi' siktirin gidin derler adama. iskandinavya'yı bırak, baltık ülkeleriyle birlikte bütün doğu avrupa'nın nüfusunu toplasan türkiye anca ediyor. hele ki almanya'yı çıkarırsan bunun içinden, adam kalmaz o diyarda. bir ülkeden değil beş ülkeden değil, onlarca 12 puanla eurovision birinciliğinin bok atılacak hiçbir tarafı yoktur.
açık ara beğenilecek şarkı var, beğenilmeyecek şarkı var..
her yıl eurovısıona daha çok ülke katılır dikkat buyrun.
bu rekkor abba'ya mı daha çok yakışırdı? celine dion'a mı? yoksa alexander rybak'a mı?
fairtyle şarkısını 1 yıl sonra kim hatırlayacak?
aynı şarkı türkiyeden katılsaydı da izlanda, portekiz, rusya gibi ülkelerden 12 puan alırmıydı?
alexander'ın tipine hayran olunabilir mi*?
sözler insanı derinden etkileyen, çarpıcı sözler mi?
melodi, altyapı dehşet mi?
şov mükkemmel mi?
belarus,norvay,sovyetler birliği,tanıtım,ebu,oslo=387 puanla eurovision birincisi olmak
denklemin çözümü size kalmış ama ortada bir bilinmeyen olduğu kesin, önce onu yalnız bırakın..
