sanki çok değerliymiş gibi demir bir kafesin içinde dururdu. Belli saatlerde kantinci onu kitlerdi bir de. Onun dışında arada görüntü giderdi. Kantinci gidip yanlarına iki vururdu ve düzelirdi. Kantinci dışında vuran olursa vay onun haline..
yalnızlıktır. hele şu ufacık büfelerde ve kulübelerde o televizyondan televizyon izlemeye çalışanları görünce üzülüyor insan... bu kadar yalnızlık fazla değil mi.
türkiyedeki 37 ekranların %80'i atari'den bozulur sanılıp atariyi insanın kursağında bıraktırmıştır bir nesile;
tabi o zamanlarda koca ekran tv'lerde atari oynayanlar da vardı.
