geçmişten gelen pişmanlıkların sonucunda yıllarca çalışıp, zamanında yaptığım mallıkları telafi etmek amacıyla 32 sinde bu sene kazandığım ve bir sorun olmassa 4 sene sonra yapacağım eylemdir. ancak iş bulmak zor olacak tabi ama kaybedeceğim birşey yok.
üniversitenin 18 yaşında girilen ve 22 yaşında bitirilen (bitirilmezse de aileyi güya konu komşuya rezil eden) bir yüksek lise olduğunu zanneden andaval sürülerinin anlam veremeyeceği eylemdir.
üniversite okumanın da, bitirmenin de yaşı yoktur. herkes hayatıyla ilgili vereceği kararlarda özgür davranmalı, gerekirse hayatına karışmaya çalışan en yakınlarına bile resti çekebilmelidir.
edit: ben ilk üniversitemi 22 yaşında bitiremeden bırakıp yenisine başlayacağım. 26 yaşında da mezun olmayı düşünmüyorum, 30'a kadar yolum var. bir iş bulup çalışabildiğim müddetçe bu durum benim için sorun olmaz. sizin için de olmasın.
her kimse bunu beceren, yılmadan devam eden ve sonunda amacına ulaşan. isterse 14 yıl okumuş olsun, diplomasıyla gelsin yanıma, mezuniyet hediyesi olarak güzel bir rakı sofrası yapacağım. mekan istediği yer olsun, bundan fazlasını hak ettiğine inanıyorum.
bazen şartlar zorlar, bazen gençlik ateşi engel koyar, ama sonunda mezun olmayı başarabilmek, hemde o yaşta gerçekten başarıdır.
Geniş açıdan bakan her insan için sorun teşkil etmeyen durum. Okumanın, öğrenmenin yaşı olmaz.
Daha birkaç sene önce 65 yaşında olan ve aftan yararlanıp istanbul Üniversitesi' ne dönen biri vardı. Amerika' da, gündüz çalışıp üniversitelerin akşam programlarında okuyan, yaşını başını almış çocuklu, evli kadınlar var. Dolayısıyla gayet normaldir.
