Ayrıca adam kendi karar vermiş ve ölmüş bunda üzülecek ne var. Kendi hayatı kendi kararı. Asıl Somada şehit madencilere ve yakınlarına üzülün, asansörde ölen işçilere üzülün, açlıktan ölen çocuklara üzülün.
onu sadece duyguları olan, incinik yorgun yüreğini taşımaktan vazgeçen, pes etmiş bir savaşçı, içimizden biri, özetle bir insan olarak görenlerin yaşadığı duygu durumudur.
Küfürsüz tarif edemeyeceğim, yobaz zihinlerin ufak beyinciklerine takılan durumdur. Aynı kişiler, zaten imanı yokmuş , inancı yokmuş ondan öldü, gebersin ya tepkileri de veriyorlar , ağızlarından sular aka aka. Dünyanın adaletsizliği de tam bu noktada ortaya çıkıyor, dünyayı güzelleştirebilecek naif , bilincini üst düzeye taşıyabilmiş bir insan , dünyanın anlamsızlığını görüp hayatını sonlandırıyor fakat hayatı boyunca iki dakika sağlıklı düşünememiş, çürümüş ruha sahip, tek bildikleri kulaktan duyma bilgiler ile başka insanların hayatlarını karartmak olan insan zavallıcıkları bu dünyaya çivi çakmış gibi yaşıyor.
manevi değerlerin belirlediği husustur. lafı dolandırmadan konuşursak bu durumun iki farklı yansıması vardır;
1- islam dinine göre duruma bir bakalım. islam dinimize göre kişi canına kıyarsa en büyük günahlardan birini işlemiş olur. peygamber efendimiz (sav)'in "sizden biriniz başına gelen her hangi bir zarardan dolayı sakın ölümü temenni etmesin. Mutlaka isteyecekse: Allahım, yaşamak benim için hayırlı ise beni yaşat. Benim için ölmek hayırlı ise beni öldür! desin." dediği hadislerde geçiyor. islam inancına göre kul hakkı müstesna olmak üzere allah kulunu her daim bağışlayabilir. lakin bir inanmama durumu mevcut. bazı hadislerde müslüman olmadıkça cennete giremezsiniz ifadesinin geçtiğini biliyoruz. bu çerçeveden bakınca durum vahim görüyor. ayrıca ölen kişi ateist olsa dahi ardından konuşmamak gerekir (bunun ateistlikle alakası yok ama neyse ). unutulmamalı ki bizim inancımıza göre o sahipsiz değil. yarın mahşerde kul hakkından dolayı sıkıntı yaşamak istemeyiz değil mi?
2- insani olarak duruma bakacak olursak; yitip giden bir can var. özellikle yeni yetme arkadaşlara tavsiyem, insanların neler yaşadığını bilmeden ileri geri konuşmamak gerekir. kim bilir ne sıkıntısı vardı. sıkıntı illa patolojik olmak zorunda değil. aksine, ruhsal bir sıkıntı inanın çok daha zordur. hele manevi bir boşluk var ise işin içinden çıkmak o kadar kolay olmasa gerek. inanan arkadaşlara sormak gerekir, bir düşünsenize sığınacak kimseniz yok! kim bilir ne kadar ağırdır.
Saçmalıktır. Ama saçma olan onun kararına saygı göstermemektir.
Açıkcası inançsız biri olarak üzülmüyorum. Kendi seçimini yaptı.
Dünya denen bu işkence yuvasına katlanmamayı seçerek kendine "iyilikte " bulundu.
Sende yaşayarak, kendinden başka hiçbir şeye yaşam hakkı sunmayarak kendine iyilikte bulunuyorsun.
Olmaması gereken durumdur.
Madem çok ince ruhlu denilen kadar, ayy çok hassas o halde neden özendiriyor binlerce ruhsal buhranda olan kişiyi?
Kahraman ilan edilmesi an meselesi, bütün onunla ilgili video yazı ne varsa kaldırılmalı, ölen ölmüş gerisinden biz ne.
her ne olursa olsun, her şeyden önce o bi insan. ama yakını intihar etmiş birisi olarak yazıyorum ki, geride kalanlar çok daha fazlasını yasıyorlar. allah geride kalanlarına sabır versin.
