son günlerde genç erkekler tarafından "abi aşık mıyım değil miyim? sence bunu nasıl
anlayabilirim? inan bu soru kafamı çok kurcalıyor ne yapmalıyım? o yavruyu cinsel anlamda mı
istiyorum yoksa ruh eşim mi? bana azıcık ilgi gösteren her kadına aşık olduğumu mu sanıyorum? ahhhh yoksa ben kancık bir oğlan mıyım?"sorularının cevabı. daha açık bir ifadeyle söyleyecek olursam hatunlardaki "gece uyumadan, sabah da uyandıktan sonra aklına ilk o geliyorsa aşıksındır" önermesinin erkek versiyonu bu. o yüzden hiçbir zaman kime aşık olduğumu bilemedim ya. neyse olay kişiselleşmesin.
bu apaçilere osbir çekmemelerini söylesem, aşağılasam, hakaret etsem değişen bir şey olmaz.
başka şanları yok çünkü. gene asılarlar monitör önlerinde paçavra donlarına vurdurulmuş
kevaşeler. eee bu avam, aşağılık, ezik eylemden vazgeçemeyeceklerine göre bari hakkında hiç bi
sikim bilmedikleri "aşk" konusunda ufaktan aydınlanmalarını isteyerek bu eşsiz anekdotu
kendilerine veriyorum.
mastürbasyon yaptıktan sonra erkek genel anlamda her şeyden soğur. katı bir duyarsızlık,
pişmanlık, hiç'lik duygusu hissederek başta kadınlar olmak üzere hayata dair ne var ilgisiz
kalır. kendinden utanır, boşluğa düşer, varlığının anlamsızlığını fark eder, 14 yaşından
hatırladığım kadarıyla bu tip bir nemrokofil ruh haline bürünür. işte böyle bir zamanda hala aklına bir kadın geliyorsa ona kesin aşıktır. bir nevi yunus emre'nin, mevlana'nın bahsettiği salt aşk, maddeden ayrımlanmış manevi özsuyu tutkusunun rabbiyle kavuşma anını o'nda, o yavruda bulduğundan onno tunç'un tarif ettiği "gerçek aşkı" yakalar.
