Aslında o yaşlarda bulunursa aşk daha gerçektir.
Daha önce kaybedecek şey ve sorumluluk azken yapılan delice şeyler genelde hormon etkisiyle oluyor. Hormonal aşk da hormonlar elini ayağını çekince bitip gidiyor.
Sevdiği için her şeyden vazgeçip delilikler yaptıran 30lu yaşlardaki aşk ise gerçek aşktır. Ve çok çok azdır.
30lu yaşlar cidden bu kadar bk mu? Neyseki şuan birine aşığım. Hemde 18likken tanıdığım aşık olduğum birine tekrar aşık oldum. inş hep hayatımda olurda bir daha aşk meşk kafamı yormam ondan devam ederim.
bende yok öyle aşk meşk şeyleri. galiba bitiyor gerçekten ya. gerçi başlamamıştı ki bitsin. 30'umda nasıl yalnızsam 20'lerde de hep öyleydim. 20'lerin farkı, bazen yolun kendisi güzeldi, çabalıyorduk işte.
100 yaşındaki Halil inalcık en son ne zaman aşık oldunuz diye sorulduğunda şimdi size oldum diye cevap verdiydi de, de sikter lo demiştim izlerken ben de. Valla öyle sanırdım da, öyle değilmiş yav. Hem de 3 yıldır birlikte çalışıp herhangi bir his duymadığım hatta tip olarak da alelade bulduğum birine feci yandım, hatta şu saate kadar beni 1 dk uyutmamış şey de bu olsa gerek. işin kötü tarafı kadın da beni bi boka benzetemiyor anlaşılan -ulan gençken popülerdik be- Bakalım bu labirentten nasıl çıkacağız.
Bitmiyor ama birini tanımak çok zor geliyor. 19 yaşındaydım, çok fazla çocuk ve beni çok seven bi eşim olsun istiyordum. Aile özlemi içindeydim. Sağlıklı bi aile yaşantısı görmemiş birinin tecrübesizliği ile olaylara çok duygusal yaklaşıyordum ki o yaşlarda iş teklifleri almaya çoktan başlamıştım. Kariyer ve para peşinde değildim, sevginin peşinde koşuyordum. Hiç sorgulamıyordum sevgi gördüğüm zaman, takılıyordum beni seven insanların peşine.
Şimdi büyüdüm, 19 yaşında halime bakınca şaşırıyorum. Yalan yok içimde yine inceden bir çocuk isteği var ama şimdi kim uğraşacak hali daha fazla. Evlilik desen müthiş uzak, yürütemeyeceğimin bilincindeyim. Bi adamla evlenince ailesi ile yine evleniyorsun türkiye şartlarında, o hiç yemiyor. Deli midir, sinirli midir, birbirimizden ne kadar uzak ve ne kadar farklıyız bunları öğrenme aşaması zaten yorucu geliyor derken yalnızlaşma hali başlıyor. Garantici tipler haline geliyoruz olgunlaşma ortasına yaklaşınca. Bi de iş var, trafik, geçim sıkıntıları falan derken zaman kısıtlı. Sonuçta en başa dönüyoruz, zor geliyor.
19 yaş cesaretimi ve aptallığımı özlüyorum ha. Çok güzeldi aslında. Çok salaktım. Akıllanmak pek iyi bir şey değil aslında. Sahiden değil.
Külliyen yanlış tespit.
Aşk meşk, 30, 40, 50, 60...devam eder.
evet aşk anlayışınız değişir, yeni bir tanım içerir ama her daim varolmaya devam eder.
Yaş sadece bir sayıdır ve bu sayı, aşk hazretlerinin zerre umurunda değildir.
Eros okunu atmayagörsün!
Aşk lisede yaşanır.
Üniversitede hayat çıkıyor kızların karşısına. Gözleri açılıyor.
Öyle el ele tutuşup pamuk helva yeme işleri bitiyor.
Mal, mülk, araba markaları, ünvanlar konuşuyor...
20 yaşından sonra ne aşk kaldı ne cinsellik. Cinsel istek var ama kendi kendime gidermeyi yeğliyorum. Aşk işleri ise fazla yıpratıcı olduğu için yaklaşmıyorum.
30 yaşından sonra her şey bitiyor. Bizim jenarasyonda öyle en azından. Evlenmek istemiyorsun. Hayatına biri girsin istemiyorsun. Sadece böyle uyumak, işe gitmek ve eve gelmek arasında geçen bir hayata sahip oluyorsun. Geleceğini göremiyorsun geçmişin de taaa. işte bu yaştan sonra kadınsan şayet çocuk doğurmak için biyolojik yaşın geçeceği için biraz stres etmeye başlıyorsun. Bazıları yaşım geçiyor diye hemen biriyle evleniyor. Bazıları da benim gibi 'yaşım geçiyor abi yaşım geçiyor o zaman ben biraz içeyim sonra uyuyayım' diyor. Günler böyle geçiyor. 30 yaşın üzüntüsü var. Geçmişe baktığında geçmiş daha çok geçirmiş gibi. Gelecekte de tünelin sonu görünmüyor.
